Ik hol naar beneden, want dat moet Hello Crash zijn, mijn maaltijdleverancier in bange dagen. Ik frommel met mijn sleutel, want onze deur gaat niet vaak meer open de laatste dagen. Voor de deur, op zeker 2 meter afstand, staat een grote, pikzwarte vent. "Ben jij Jetty", vraagt hij. "Ja", zeg ik, en ik overweeg er iets vunzigs aan toe te voegen, want zoals jullie nu ongeveer wel moeten weten, waan ik mij de leukste thuis en dit is de lekkerste vent die ik in 4 jaar heb gezien.
Hij gebaart naar de drempel. Er staat een grote doos.
"Ik moet 'm op de drempel zetten", zegt hij.
"En ik zal 'm van de drempel oppakken", zeg ik gedwee.
Hij wenst me succes en verdwijnt. Kom terug, roept mijn uitgehongerde hart, maar ik til de doos op, draag 'm naar de keuken, pak 'm uit en was mijn handen.
'Je kan koken', roep ik naar boven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten