Dag 100. Waaibomendag

Het is waaibomendag. Ik zit de hele dag in de tuin met eerst de krant en daarna een boek, tot de kramp in rug- en nekspieren me uit mijn ijzeren stoeltje dwingt om een extra kussentje te gaan halen. Op de hoeken van de tafel is strategisch huisraad neergezet, zodat de wind geen vat krijgt op het kleed. De lucht is afwisselend grijs en blauw, soms is het fris, dan weer warm. Online zie ik veel sociaal verkeer, dicht op elkaar, het is Vaderdag en terrassen zijn in trek. Om half 4 geeft S het zonnen op, ze gaat even slapen, zegt ze. Er komen etensgeuren uit de keuken van de buurvrouw.  Ik krijg er honger door en trek in iets wat ik al jaren niet meer eet, vlees. Het is een dag van ouderwetse landerigheid. Beetje lezen, kopje koffie, appeltje schillen. Zoiets.