Dag 39. Koffietijd

Een Instagramvriend wist mij te vertellen dat ik in het bezit ben van het enige echte Franse hotel- en terraskoffieservies van Pillivuyt (en niet van copycat Apilco). Ik kreeg dit vlak voor de productie ervan stopte, in 1985, toen ik huwde op stand en vond dat dit daarbij hoorde. Mijn toenmalige schoonmoeder hield van Wedgwood (Edme) en haar wil was wet, dus dat kregen we ook, maar ik gaf daar niets om en gaf het na de scheiding mee met mijn ex. Dit servies staat in mijn kast te verstoffen, destijds vooral omdat ik mijn kinderen en hond er niet mee vertrouwde, maar nu vooral omdat het zo'n gedoe is en een Hemakopje Senseo veel gemakkelijker is.

Gisteren besloot ik dat dit ALLEMAAL anders moet. Wat heb ik er anders aan. Je moet het leven ook in het echt een beetje 'liken' en nu heb ik de tijd en de plaats ervoor.