Dag 40. Preek

Vandaag ga ik even de dominee uithangen. Ik wil het hebben over de wantoestanden op Chinese markten, waar vleermuizen en puppy's naast elkaar worden verkocht. Levend, lijdend. Wanstaltig, zegt men hier, in het westen. Maar wat is het verschil tussen het lijden van een hondje en het lijden van een varkentje? Waarom hebben we het over wantoestanden in China, terwijl er hier net zulke barbaarse wantoestanden plaatsvinden? Dierenleed, gebrek aan hygiëne, besmet vlees, overproductie, ook wij hebben het allemaal!

Ik ben niet van de draconische aanpak (een woord dat ik pas sinds twee maanden ken), ik ben van vriendelijk en geleidelijk, omdat ik denk dat je daar meer mee bereikt dan met  drammerig en dwingend. We eten al vlees zolang als de mensheid bestaat, dat krijg je er niet in één mensenleven uit. Stap voor stap, is mijn motto. Maar de huidige situatie dwingt ons versneld tot nadenken, tot actie, tot verandering.

Inmiddels zijn er zoveel ziektes ontstaan door het eten van dieren. Van  gekkekoeienziekte en varkenspest naar nu dus covid-19. Waar zijn we mee bezig? We kunnen de huidige wereld en leefwijze niet vergelijken met die in de oertijd. We leven inmiddels op een overbevolkte, smerige, uitgeleefde aarde. En we kunnen niet langer meer handelen alsof we van niets weten. We weten dat er onnoemelijk veel dierenleed is, dat er zich drama's afspelen op markten in China maar ook in slachthuizen in Nederland. Er zijn tientallen docu's, foto's en undercover beelden als bewijs. Je kunt niet langer wegkijken, zelfs niet met sussende gedachten dat je maar 3x per week of alleen maar biologisch vlees eet. We moeten ophouden met het eten van dieren. Om het dierenleed te stoppen, het milieu te verbeteren of de wereldgezondheid aan te pakken. Kies maar.