Dag 98. Sarc

Van die mensen op Facebook van 50+ die het nog steeds stoer vinden om 'neuken' te zeggen. Of 'geil'. Ja, je bent hip en ruig. Grote jongen. Of mensen die bij elke gelegenheid ongevraagd 'bij ons op het gymnasium' roepen. Ja, je bent slimmer dan de meesten, we weten het, maar nu werk je als treinconducteur.

Vroeger was sarcasme mijn 'middle name'. Letterlijk, want mijn Ex doopte mij na een week al om tot Sarc vanwege mijn scherpe tong. Na een reisje naar zijn homeland bracht hij voor mij een t-shirt mee waarop stond: 'Sarcasm is just another service I offer'. Voor de nieuwe koopt hij parfum, maar verschil moet er zijn.

Nu, op mijn 61e, weet ik dat sarcasme vaak een gevolg van onzekerheid is. Door een veilig muurtje op te trekken van sarcasme en superioriteit, hoef je niet naar je eigen gebreken te kijken, jij bent immers ver boven iedereen verheven, zegt uw eigen polderpsycholoog. Ook is het niet lief, dus doe het alleen bij mensen die je haat. Of denk het. Zoals ik.

En zo mijmer ik wat voor mij uit over onbelangrijke zaken die in geen enkele verhouding staan tot het kille en sombere wereldnieuws. De WHO roept brand en virus, maar met de diploma uitreiking van S zitten we met 65 in een zaaltje. Hoera, Corona (sowieso niet meer dan een griepje) in Nederland is dood. Net als de meeste hersencellen.