Dag 97. Normaal

Voor u zit een schoolvoorbeeld van de thuiswerker. Zachtgroene coltrui, vlekvrij, parels in oren, en 'Wat ben je mooi opgemaakt, mam'. Onderkant in slobberbroek met slippers (nee, geen crocs, zelfs slonzigheid kent zijn grenzen). Ik wacht op een online bijeenkomst. De derde vandaag. Eerder had ik het Brede Overleg. Alle collega's op een scherm, kleine pasfotootjes van al die mensen met wie je normaal gesproken grap en ernst deelt, en die nu zijn gecomprimeerd tot een schaakbord van mini-hoofdjes. Na afloop zwaaiden we naar elkaar en ging het scherm op zwart. Geen naklets in de gangen, niks.

Ik ben het zat!
Ik ben die pokkenstoel zat, die me rug- én hoofdpijn geeft. Ik ben die vieze Senseokoffie zat. Die boterhammen met gemberjam, de sojayoghurt met muesli, de postbode die me steeds de trap af dwingt voor weer iets zinloos uit China. En vooral die schijtbuurman met zijn "kijk mij eens alleen op de wereld zijn"-telefoongesprekken in de tuin. Ik mis het contact met echte mensen. Het mopperen op het gebrek aan flexplekken. Het heen en weer lopen naar de printer. Het draaien en zuchten in mijn perfect afgestelde ergodynamische stoel. De huisbezoeken en de gekke, lieve, malle, lastige, ontroerende cliënten.

Ik wil HW lastigvallen met vragen of het PVA al binnen is en bij OvN zeuren of zij zicht heeft op de betalingen van die en zus. Ik wil aanwaaien bij JJ en HO, domblond doen bij JR van de ICT, praatjes maken met H en zijn doekje, grappig doen met J van de repro en de meisjes in de kantine lastigvallen met mijn vegetarisch gezeur. Oh, en mag ik alsjeblieft weer eens op mijn vingers worden getikt door LB?

In mijn dromen hoor ik het schelden aan de voetbaltafel, het klikken van mijn hakken in de gang, de schelle lach van LW. Ik ruik de broccolisoep in het eetwerkcafé, de vuilniszakken in de personeelsgang en een mix van 30 parfums op de werkvloer.

God, als je bestaat, luister: ik ben genoeg tot inkeer gekomen, heb al mijn zondes overdacht, weet wat echt belangrijk is in het leven. Ik beloof dat ik voortaan altijd om half 9 zal beginnen en nooit meer een afspraak zal vergeten. Ik zal nooit meer ongepaste grappen maken en tekenen tijdens vergaderingen. Ik zal woorden leren als 'borgen' en mij verdiepen in dingen als de 'implementatie van het veranderingsmodel'. Shit, ik zal me zelfs registreren op het registerplein. Mogen we dan alstublieft weer gewoon doen?

Oh, en mag ik dan ook weer in mijn broek passen?