Dag 96. Regen

Ik hang op mijn bed en probeer net een onderwerp te verzinnen voor dag 96 van mijn zelfopgelegde coronaverplichting als ik ineens een enorm geraas hoor. Ik kijk naar het raam. Regen. Die had ik niet zien aankomen. Mijn buren wel, want ik realiseer me nu dat iedereen op het rijtje in het uur ervoor druk bezig was met het ophalen van de zonwering. Ik ben te laat. Want ophalen als hij nat is, dat kan niet, dan krijg je schimmel. Waarom moet die zonwering eigenlijk altijd worden opgerold des avonds? En waarom doe ik dat ook altijd braaf? Het is veel gezelliger als hij uitstaat, want er hangen lampjes aan de rand en het geeft een gezellige oranje gloed aan de woonkamer die me doet denken aan de zonnige logeerpartijen bij mijn oma en opa in de Amsterdamse Rijnstraat. Zou ik het durven, burgerlijk ongehoorzaam zijn, leven als een Ierse traveller in een rijtjeshuis, als een coiboi zonder paard? Oh, jee, onweer. Wat als het nou inslaat? En het hele ding in de hens vliegt? Kan dat? Waar is mijn kat? Mowgli ... Mowgli ... binnenkomen!