Nou ben ik altijd direct geneigd om me het geleverde commentaar enorm aan te trekken. En dat moet ik niet doen. Ik schrijf geen Briefje van Jan, ik ben gewoon Jetty van Jan. Het is een dagelijkse blog, ik zit op dag 205, ik doe er gemiddeld zo'n 15 tot 20 minuten over om zo'n stukkie te schrijven en ik tik ze op mijn telefoon, omdat ik er anders teveel over ga nadenken. Want dat wil ik niet. Het is een coronadagboek, geen literair werk of wetenschappelijke beschouwing. Die ambities heb ik niet, ik ken mijn plaats. Ik kan natuurlijk niet altijd over Tinderdates schrijven, zeker nu niet, in coronatijd. Ik kan ook niet altijd schrijven over de maatregelen en de statistieken, dat staat overal veel beter geschreven. Wat ik wel kan is praten over wat mij bezighoudt en ik probeer dat op een onderhoudende manier te doen, met een grapje hier en daar en flink wat overdrijving. Als ik dat niet doe, is het niet anders dan een potje navelstaren en wie leest dat nou.
Aan de andere kant wil ik niet alleen overblijven aan het eind van deze rit en daarom bied ik hierbij, gelijk onze koning, minister-president en Grapperhaus, mijn oprechte excuses aan voor alle irritaties, ergernissen, verveling en teleurstellingen die ik u, als uw dagelijkse blogger, heb gegeven in de afgelopen maanden. Reacties mogen, zijn leuk, fijn, ja ook kritiek natuurlijk, want wie kaatst.., enz. Maar ik meen het allemaal niet zo. Ik ben best lief. Dat jullie het even weten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten