Dag 208. Body positivity

Twee vrouwen. De een jong, mooi, met de fysiek van een jong hertje, tenger en elegant. De ander oud, met nog een goeie kop, maar wel te dik. Ze kijken tv. En praten. Er zit 40 jaar tussen deze twee en drie landen. Twee werelden. De jonge vrouw vindt dat de veel te zware vrouw op televisie best een crop-top kan dragen tijdens het sporten. Het is haar lichaam en ze heeft het recht om zich koel en cool te voelen. Dat is de oude vrouw in theorie met haar eens, maar ze kan zich niet voorstellen dat de dikke vrouw zich werkelijk fijn voelt in haar veel te kleine en strakke kleding. Ze praat over esthetiek en natuurlijke gêne, bestaat dat dan niet meer? Zij draagt zelf al 20 jaar geen bikini meer en sinds 5 jaar geen mouwloze shirts. De jonge vrouw zegt dat body positivity belangrijk is en dat je mag dragen wat je wil, dat iedereen dezelfde rechten heeft. De oude vrouw zegt dat je moet dragen wat het beste uit je haalt, stijl is belangrijker dan jeugd. 

Beiden zijn het erover eens dat pumps van Ralph and Russo the absolute shit zijn. Al is de pump het ultieme seksistische kledingstuk, zegt de oude vrouw nog gauw, zij maakte immers de zeventiger jaren mee. 

'Zodat vrouwen beter kunnen horen wat wij mannen te zeggen hebben', roept de vriend van het meisje. Zijn moeder negeert hem. 'Dat waren nog eens tijden', zucht ze. 

'1700 pond maar', zegt ze dan, en laat het meisje een foto zien. Op afstand.