zaterdag 21 november 2020

Dag 255. Niet piepen

Mijn oudste dochter M werkt in de zorg. Ze reist met het OV naar een terrein in de bossen, hijst zichzelf daar elke dag in beschermende kleding en verzwijgt het aantal covidgevallen onder cliënten en collega's om mij te sparen. Het neemt toe, er is nog geen afname te zien zoals in de landelijke curve. Cijfers waar ik sowieso niet zoveel mee kan en heb, want wie laat zich testen, wanneer, waarom, wie daarvan is ook echt ziek, en wordt men het niet zat na 4x zo'n ritje naar de file van de teststraat, ik wel. Mijn dochter moest vorige week naar Barneveld om zich te laten testen. Met het OV. Dat vond de GGD meneer geen goed idee. 'Niet iedereen heeft een auto', zei M. Naar Barneveld betekent voor haar een bus en een trein en een bus. En daarna weer terug. Een klein teststraatje bij elke grote zorginstelling is geen overbodige luxe, lijkt mij.

We facetimen. Of beeldbellen, zoals ik het noem, want al die varianten, je wordt er gek van. Meestal lig ik dan al in bed, met make-uploos, glimmend hoofd, en komt zij net uit haar werk. Ze lacht veel, mijn dochter, en praat stoer. Want zo is ze, schouders eronder, niet piepen. Maar in dat sterke, onverzettelijke lijf zit een klein hartje. Ze houdt, net als ik, niet van knuffelen. Voor corona gaf ik haar af en toe een por, als blijk van liefde, of als het echt nodig was, een knuffel, al voelde ik haar dan eerst verstijven en daarna berustend verslappen. Mijn moeder, dacht ze dan, die heeft dat nodig. Nu zie ik haar alleen in een schermpje. Zelfs het stiekeme bakje koffie (dat zij altijd laat staan) met anderhalve meter afstand is ons dankzij het gloednieuwe Epstein-Barr virus in haar zusje's lijf ook niet meer gegund. 

Laatst moest ik een beetje huilen. M had me voor het eerst verteld wat er aan de hand was op haar werk. Ik werd bang. 'Ik ben wat huilerig', zei ik, want ik ben ook van het niet piepen en doorkachelen. 'Mam, ik doe echt voorzichtig', riep M, want ze schrok van mijn zwakke moment. 'Graag', snikte ik, en huilde de rest van de dag nog een beetje door, zo af en toe.  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten