Dag 273. Mijn hart

Ik heb een kwaal. Dan zit ik rustig niks te doen, minding my business, ontspannen, niks aan de hand, en dan gaat mijn hartenklop ineens van 60 naar 142. En was t nu alleen maar een versnelde hartslag, nee, hij ratelt alle kanten op, roffelt van 30 naar 180, slaat slagen over, bonkt, valt stil, en raast weer door. Dit duurt gemiddeld 4 uur, soms langer, soms korter. Ik ben er 3x mee op de hartbewaking terecht gekomen. Met elke keer dezelfde uitkomst: 'Mevrouw, u heeft een afwijkend ECG'. Dan gaan ze raar doen, filmpjes maken, onderzoek doen, van hartkatheterisatie naar echo naar MRI, ik heb het allemaal gehad. 'Mevrouw, u heeft een afwijkend ECG en we weten niet hoe het komt', is het nu. Of deze: 'Soms is dat zo'. 

'Maar ik had dat nooit', zeg ik dan. Dan word ik weer naar huis gestuurd. 

Die hartritmestoornis heet boezemfibrilleren of eigenlijk atriumfibrilleren, en het is niet leuk. Als het eindelijk stopt, ben je uitgeput, want het is een kortsluiting in je sinusknoop en je hart knijpt niet goed samen bij al dat geroffel, dus je lijf krijgt urenlang niet zoveel zuurstof als het zou willen.

Natuurlijk kreeg ik het standaardpakket aan medicijnen. Statines, bloedverdunners en bètablokkers. Maar weg is het niet. Ik weet inmiddels wel wat het soms kan uitlokken. Stress voorop, maar ook teveel eten, teveel suiker en meer dan 2 glazen wijn. En soms door een beetje zitten op de bank, zoals vanavond.
Behalve vermoeiend is het ook eng. Zo'n hart, dat moet gewoon werken. Je wordt er bang voor en gaat er naar leven, bij elk hobbeltje in je hartritme, systolen heten die dingen, slaat de schrik je om het hart, wat natuurlijk ook niet helpt.

Ik houd graag alles onder controle. Maar waarom dan, zeg ik steeds weer tegen mijn artsen. Waarom is dit, waarom krijg ik het niet weg? Heel het internet heb ik inmiddels afgespeurd, nog even en ik weet het beter dan de heren en dames cardiologen, net als al die mensen die geen vaccin willen of geen mondkapje willen dragen en precies weten waarom corona onzin is. Ik vermoed zelfs dat mijn cardioloog mij aan het lijntje houdt omdat ze aandelen heeft in Simvastatine en Metoprolol. Maar echt.

Ik denk dat mijn hart gebroken is. 

En alsof dat nog niet genoeg is, zit ik nu al 9 maanden opgesloten. Zonder kinderen, zonder broers, zonder vrienden en collega's. Ik wil straks heel graag een vaccin. En zou het fijn vinden als mensen mij niet ongevraagd proberen te bekeren. Gezonde mensen met een heel hart, die zeggen dat ik me bang laat maken, dat ik het niet moet doen, omdat ik er ziek van word.