Dag 361. Hair

Het naakte lijf is veranderd. In mijn jonge jaren had je nog schaamhaar en ondanks de naam, schaamde je je daar niet voor. Mijn dochters vinden dit vies en gaan brazilian door het leven. Dat is een heel gedoe, want de helft van de tijd loop je je het schompus te krabben en een spontane afspraak zit er niet in, er moet eerst onthaard worden. 'Wat idioot', zeg ik. 'Je bent een vrouw, geen kind, je hebt schaamhaar.' Begrijp me niet verkeerd, je hoeft er voor mij niet als de missing link bij te lopen, maar dat geldt voor alles, verzorg uzelf, was en plas en coupeer, maar dat hele kale gebeuren, ik vind daar wat van. Maar zij vinden het normaal. Zoals ze ook denken dat je slank moet zijn met grote borsten en enorme billen. 'Heb ik een platte kont', vraagt S vaak. En dan draait ze rond en toont me haar volstrekt normale jonge meidenlijf. 'Nee', zucht ik dan. 'Nee, je hebt geen platte kont.' Meiden hebben het niet makkelijk, maar what else is new. Want als ze dan eindelijk een dikke kont hebben, dan krijgen ze er gratis een buik bij en dat willen ze niet. Dan gaan ze worteltjes eten of steken ze hun vinger in hun keel, net zo lang tot die buik weg is. 

Op Instagram is al een tijdje een vreemde ontwikkeling gaande. De Kardashians kleden zich in minder dan niets, je ziet alles, behalve de tepels. Maar als er ergens in Normalville een foto wordt geplaatst van een vrouw die borstvoeding geeft, is die binnen het uur verwijderd. Ik zie dit alles met lede ogen aan. Ik ben een kind van de sixties en de seventies, van Hair, Jesus Christ Superstar, foute porno, en eerlijke tijdschriften. Er was vrije seks, antibiotica, de Pil, abortus, geen HIV en geen internet. En oh, wat heb ik daarvan genoten. We hadden een reëel beeld van hoe een lichaam eruit zag, want je zag je ouders bloot over de gang lopen (en toegegeven, dat vond je ieeeuuuww), je stond op school en na het sporten gezamenlijk onder de douche en vloggers en filters bestonden niet. Nu wordt er in ondergoed gedoucht en is er heisa omdat er een programma op tv komt waarin oude mensen (boven de 30 dus) hun vieze, ongecensureerde blote lichaam tonen aan jonge kinderen. Thierry B ruikt stemmen en twittert dat het tonen van 'oud' bloot in het NPO programma 'Gewoon Bloot' pedofilie in de hand werkt. Hoe hij dit ziet gebeuren, vertelt hij niet. De man koketteert met zijn eruditie, maar volgens mij heeft hij op zijn gymnasium niet goed opgelet bij biologie. The only way is up, zong Yass in de jaren 80, maar dat geldt niet voor de moraal. Gaan wij nu echt van een vrij land waarin bloot, seks en diversiteit redelijk normale zaken waren, naar een hysterisch veramerikaniseerd land dat terug wil naar de fifties? Vinden we het goed dat onze kinderen opgroeien met een vervormd en verkrampt beeld van de naakte mens? 

Eerlijk is eerlijk, van mij hoeft het niet, die zogenaamde baanbrekende programma's. Ik hou niet van oud, wit en verzakt, ik hou van schoonheid, van kunst, maar ik begrijp dat er iets gedaan moet worden om de kinderen van nu weer op het juiste spoor te zetten. Ik weet dat het leven niet alleen maar kunst is, dat mensen niet allemaal even mooi zijn, dat we niet mooi blijven. Ik weet dat, omdat ik van het bouwjaar 1959 ben. Maar weten die kinders dat ook? 

Mijn vriendin postte vandaag een selfie van haar naakte, vijftigjarige lichaam op Instagram. Als protest. Maar ook om te laten zien dat we er zijn, dat we er mogen zijn, dat niet elk lichaam toont als dat van een Kardashian, dat er variaties zijn: van jong naar oud, van dun naar dik, van strak naar los in 't vel, en dat het leven niet ophoudt bij dertig. Dat ze dat durft, was mijn eerste gedachte. Natuurlijk zette ik er ook mijn leesbril bij op: wat mooi, dacht ik, wat is ze mooi. 

Ik ben heel benieuwd of de foto er morgen nog staat.