Dag 43. Bloesemen

S heeft mijn haar geknipt. "Eva Braun at its finest", zucht ze tevreden, en klopt de gesneuvelde haren van mijn schouders. "Nou, lekker dan", zeg ik, want het is een stuk korter dan bedoeld en de strakke en hoogblonde snit roept inderdaad associaties op met soldaat Helga uit 'Allo 'Allo.

Erg vind ik het niet, dat Peentje Puk hoofd, want mijn haar groeit sneller dan het gras in onze tuin, dus ik zal gauw genoeg weer in de stoel van de thuiskapper zitten.

Ik ben sowieso niet very high maintenance. Ik ga nooit naar de schoonheidsspecialiste, niet naar masseur, fysiotherapeut, botox- of fillerdealer, en mijn bezoekjes aan de kapper bestaan uit: stukkie eraf graag. Mijn nagels zijn neurotisch kort in stressvolle tijden en lang en verzorgd in vakantietijd. Ik wax niet, ik bleek niks, ik bruin niks, en mijn smeersels komen van de HEMA.

Mijn ex J noemde mij vaak de ideale vrouw. Ik kostte weinig, dronk als een vent en ik was klein genoeg om als bijzettafeltje te kunnen fungeren. De enige die hij leuker vond was Lucy Ewing uit Dallas. Maar die was dan ook maar 1.55.

Als u nu denkt dat ik een viespeuk ben, dan moet ik u teleurstellen. Ik douche elke dag en scheer en schrob me het schompes. Dan komt het vast voort uit armoede, weet u nu, want welke vrouw is er nou niet ijdel? Maar de karige dagen zijn al enige tijd voorbij en nog steeds kies ik liever voor andere vormen van luxe. Ik spaar bijvoorbeeld voor een nieuwe auto, voor extra's voor mijn kinderen, voor een vakantie naar Jeruzalem of naar Bergen aan Zee.

Toch ben ook ik ijdel. IJdel genoeg om nooit zonder make-up de deur uit te gaan, nooit zonder oorbellen, nooit zonder parfum, en tot voor kort ook nooit op platte schoenen, dat zijn de onverbiddelijke regels van Jet. IJdel genoeg om het niet leuk te vinden dat het verval tegenwoordig zo razendsnel gaat. Als je even niet kijkt, is er weer iets verzakt of verkreukeld. IJdel genoeg om het naroepen van bouwvakkers te missen, dat vroeger zo normaal was, maar al jaren niet meer dan een vage en plezierige herinnering. 

Maar niet ijdel genoeg om dit niet te kunnen accepteren en wanhopig de schim van vergane schoonheid na te jagen, zoals je zo vaak bij film- en tv-sterren ziet. Het is wat het is en ik zal allang blij zijn als ik levend en wel door de coronacrisis kom en nog vaak de bloesem mag zien bloeien.