Dag 42. Anderhalve meter-3

Vanmiddag heeft S een wandeling gemaakt met haar vader. Met 2 meter afstand van elkaar. Want dat is ook zoiets: die anderhalve meter theorie, die klopt dus niet. Wat gebeurt er namelijk: het virus wordt de lucht in gehoest, geniest of gerocheld. Na anderhalve meter dalen de minuscule bolletjes gif neer, zeggen de heren en dames van de Wetenschap. Precies op jouw hoofd dus, want daar sta jij, keurig op anderhalve meter, onder de coronadouche.

Nu woont mijn ex in een huis met allemaal potentiële gifmengers. Met een vrouw die vanaf 11 mei weer voor een klas vol besmette kindjes staat, die er zelf geen last van hebben, dus onbezorgd in het gezicht van de juf hoesten en snotteren. Met twee bonuszoons bovendien, die ook naar school gaan en op straat rondhangen met andere vieze jongeren. En niet te vergeten ook weer een ex die de zonen mee uit wandelen neemt. Die ook weer een vrouw heeft die ....

En dan moet ik mijn ex in onze dochters veiligheidszone toelaten? Ja, dat moet, zeggen dwingende collega's, het wicht heeft recht op contact met beide ouders. God, wat haat ik mijn beroep.

Je begrijpt, die 2 meter is voorwaarde, en niks leuke ritjes in de Volvo of ijsjes bij MacDees. Geen terrasjes in het puttoreske Purmerend, geen shopping sprees in Berlijn of Amsterdam.

Het enige voordeel van mijn ex - en alle andere mannen als ik de gehele vrouwelijke wereldbevolking moet geloven - is dat hij bij één hoestje terminaal op bed gaat liggen wezen en zich zonder problemen zal zelf-isoleren, mocht het zover komen.