Dag 66. Fast food

Gisterenmiddag gingen S en ik ons wekelijkse eindje rijden. In plaats van de boerenkant naar Barneveld en Biblebelt, kozen we nu eens voor de bosrijke lanen van de Utrechtse Heuvelroute rondom Zeist, Austerlitz en Driebergen. We reden langs 't Hens dat ik gedurende mijn hele leven in deze contreien maar één keer heb bezocht, op de motor, 's avonds laat. Langs de YMCA waar zoveel voetstappen liggen van mijn opgroeiende kinderen, langs de piramide natuurlijk en over een lommerrijke en glooiende weg naar Zeist. Bij Huis ter Heide wilde ze McDonalds, want dat hoort bij zo'n trip. "We nemen die thuis bij de Wieken wel", zei ik, want deze omgeving vervulde me met flashbacks die me droevig stemden.

Als die pokke-Amerikanen hier niet waren neergestreken destijds, dan had mijn leven er heel ander uitgezien. Enfin, dan waren het wel Russen of Japanners geweest, want die week nog was ik tot de conclusie gekomen dat ik noch mijn kinderen ooit op een reguliere Jan of Truus waren gevallen. We halen onze liefdes van ver: New York, Casablanca, Rome, Istanbul, Boekarest, als het maar geen Woudenberg of Terschuur is, terwijl daar vast heel aardige jongens en meiskes wonen.

"Hier links", riep S bij de kersverse MacD's in de Wieken bij Amersfoort. Dat was niet zo en voor ik er erg in had zat ik weer op de snelweg. Scheldend nam ik even later weer de afslag Hoevelaken voor een tweede poging. "Van 1 tot 100 in 2 seconden", zeggen mijn kinderen over me. "Ik heb een onhollands temperament", mag ik dan graag beweren, want een slechte impulsbeheersing klinkt zo rot.

Even later stond ik in de autorij. Het was er druk, twee rijen waarlangs je je bestelling in een toren kon roepen werden samengevoegd tot één uitgifteloket. Tegen mijn verwachting in liet iedereen elkaar keurig om en om invoegen, zelfs de vrouw met kunstwimpers van hier tot Achterveld. 

"Ik heb nooit eerder in een Drive Thru voer gehaald", zei ik. 

Twee grote bruine ogen keken me verbaasd aan. 

"Echt niet?" 

"Nee", zei ik, "dat deed je vader altijd." 

"Maar dat is bijna 6 jaar geleden", zei S.
Ze dacht even na. "Dus je bent een Drive Thru maagd, hoe is het mogelijk."

Thuis aten we ook maar meteen die familiezak Maltesers op, we waren nu toch bezig.