Dag 105. Zeevonk

Ik was net 17 geworden toen ik samen met mijn beste vriendin naar Terschelling ging. Het werd een gedenkwaardige vakantie. Na een avond in de plaatselijke clubs met de zomerhit van Peter Frampton zingend in mijn hoofd, belandde ik rond middernacht met twee jongens op een verlaten strand. Ik trok mijn jurk uit, een bh droeg ik niet, en rende de zee in. 'Kijk', riep ik, 'fluor!' De aanrollende golven van de zee lichtten fel blauwgroen op, als in een sprookje uit 1001 nacht. Toen de nachtelijke koelte mijn natte lichaam deed rillen, deed een van de jongens zijn spijkerjas uit en wikkelde die om me heen. Die nacht verloor ik in een piepklein tentje mijn maagdelijkheid. Het was 1976.

* het verschijnsel heet bioluminescentie, ook wel zeevonk genoemd, en naar verluidt was het gisteravond op Texel te zien.