Ik deed de deur open. Gewoon slot, veiligheidsslot, nog een veiligheidsslot. Voor me stond 'the missing link'. Een paar haaks op zijn hoofd staande oren die in de film Deliverance, de staat Alabama of het pittoreske plaatsje Veendam niet zouden misstaan. Een paar koolzwarte ogen, dicht bij elkaar en een beetje loensend, een beetje zoals ik eruit zag voor mijn oogoperatie vorig jaar september.
'Ik kom voor de CV-ketel', zei hij vriendelijk met een lach van oor tot oor, dus dat zegt wel wat. Gelukkig maar, dacht ik, want wat zou er anders kunnen zitten in de 2 zware koffers die hij bij zich had. Ik wist dat ik hem 's nachts niet binnen zou laten, maar nu ging ik hem voor naar boven. 'Ik was van plan de weg vrij te maken voor je', zei ik, 'maar ben het helemaal vergeten'. Boven schoof ik gauw een paar BH'S en ander privégoed opzij. 'Het lukt wel', zei hij, terwijl hij vol verbazing naar de 387 paar schoenen keek die er stonden opgesteld. 'Gèh, gèh', gniffelde ik, meer zinnigs kwam er niet uit. Terwijl hij aan de slag ging, trok ik me terug in mijn thuiskantoor. Na een half uur stak S een paniekerig hoofd om de deur. Hallóóó, gebaarde ze. De man was klaar en of ik nog vragen had. 'Ik zou een nieuwe badkamerradiator krijgen", probeerde ik nog maar eens. Maar dat was een andere afdeling.
Een uur later realiseerde ik me dat ik niets had gedesinfecteerd, geen trapleuning, geen deurknop, geen wasmachine. Gelukkig is Veendam betrekkelijk veilig.
PS Het Veendammer Reuzenrad is sinds enkele dagen geopend en u kunt er een patatje mét snack eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten