Dag 123. Hotel de l'amour

In het First Dates Hotel UK zitten twee al wat oudere jongens gezellig samen te eten. Insalata caprese, op zijn Brits uitgesproken, dan weet je het wel. Ze houden van bordspelletjes, zijn gek op Harry Potter en zijn als puber flink gepest omdat ze 'anders' waren. De één heeft sindsdien schijt aan alles, de ander heeft een muur opgebouwd waar geen 'aparecium' tegenop gewassen is. Mooi stel, denk je, ze hebben elkaar nodig. Maar helaas wil de één wel en de ander niet. 'Not romantically', zegt hij. Dat ze dikke vrienden worden, zoals later blijkt, sluit een happy ending niet uit, want zo rond de 40 is lust niet voor iedereen de enige drijfveer meer en kan genegenheid soms zomaar uitgroeien tot liefde.

Het is triest dat zoveel mensen een verleden hebben dat een spontaan liefdesleven als een Berlijnse muur in de weg staat. Vaak is men zich er niet eens van bewust, maar geven herhalende gedragspatronen een hint. Meestal te laat, ook dat nog. Ik kan daarover meepraten.
Hopelijk doet de nieuwe generatie het beter. Gisteren las ik over een 16-jarige jongen die zijn ouders vertelde dat hij homo was. 'Ga je het opa en oma vertellen', vroeg zijn moeder. De jongen keek haar aan. 'Gaan jullie ze dan vertellen dat jullie hetero zijn?', zei hij.