Dag 124. Oceanië

In plaats van een goed boek lezen, zoals ik van plan was, kijk ik TikTok-filmpjes met hashtags als #cookislandchallenge #kuki en #haka. Dat komt zo: mannen in Oceanië zijn leuk en ik ben een oude viezerik. Toch hebben ze vaak geen afgetrainde lichamen, geen sixpack, geen V naar jeweetwelwaar, maar een dikke laag langdurighoudbaar kokosvet en een volle cup B. De vrouwen trouwens ook, maar daar heb ik het nu niet over. De mannen uit New Zealand, Tahiti, Samoa, Tonga, etc., zijn ondanks dat alles stoer en sexy. Wat een ritme. Wat een losse heupen. Wat een brute mannelijkheid.

Kom daar hier maar eens om. Gisteren liet ik S nog een filmpje zien van wat vandaag de dag in het westen doorgaat voor goddelijk. 'Is dit het nou', vroeg ik haar. Een perfect sportschoollijf, zonnebankgebruind, een 'manbun' en van een schaamteloze, draaikonterige ijdelheid, verliefd op de camera en zijn eigen spiegelbeeld. Zo ontzettend niet mannelijk. Mag ik natuurlijk helemaal niet zeggen, want niet genderneutraal, dus niet #politiekcorrect, maar hoe maak ik dan duidelijk wat ik aantrekkelijk vind?! Nou, die Polynesische dansers dus. Niet mager maar wel breedgeschouderd. Om op uit te huilen zo breed. Met als kers op de taart natuurlijk de Haka warriors uit New Zealand. Met een bierbuik en afgezakte rare sokken, een te wijd sportshirt en een tong waar die engerd van Kiss mager bij afsteekt. Ja, doe mij 's nachts maar een Maori krijger, in mijn dromen dan, want dat geschreeuw kan echt niet in mijn keurige straat.