Dag 127. Coronakilo's

Ik zou alleen maar water drinken, vandaag. Want die coronakilo's, hè. Maar toen scheen de zon uitbundig, steeg de temperatuur tot Italiaans niveau en hoorde ik de pasta leftovers van gisteren roepen: eet mij! En wat is er lekkerder dan pasta? De volgende dag pasta.

Jammer toch dat de elementen die het leven de moeite waard maken zo in strijd kunnen zijn met elkaar. Die 10 kilo eraf in precoronatijd was fijn. Niets zat me meer in de weg, behalve misschien mijn ego. Toen kwam corona en vrat ik de helft er vol enthousiasme weer bij, want eten is ook fijn en bewegen niet. Ik hoefde me niet eens te wegen, ik voelde het als ik ging zitten: daar zijn ze weer. Morgen werd maandag, werd volgende week, werd 'als dit gedoe voorbij is'. Terwijl ik weet, dat - net als met roken - van uitstel afstel komt.

Ik denk dat ik nu een dutje ga doen. Zo'n mooie dag wil je toch niet bederven met alleen maar water? Tomorrow is another day, zou Scarlett zeggen. En zo is dat.