Dag 128. De Wallen

Wordt Afrika de nieuwe COVID-19 hotspot, kopt de krant. Onder druk van de bevolking zijn de maatregelen versoepeld, lees ik ook, en dat leidt (of moet ik zeggen lijdt) tot een explosieve toename van besmettingen in vooral Zuid-Afrika. Onder druk van de bevolking, daarvoor hoef je niet naar een ander continent, dat kunnen we hier ook, en in België zitten ze al in de zenuwen voor een verwachte 2e golf.

Als die er komt, wat doen we dan met de virale waanzin gekkies? Een enkele reis Wallen aanbieden? Want daar valt de toeristenstroom al niet meer te handhaven door onze BOA's en kun je wachten op een nieuwe uitbraak. Op de foto zie ik een man in Hawaï-shirt gearmd met zijn stokoude en mag ik zeggen oerlelijke moeder lopen. "Kom, ma, we gaan lekker hoeren kijken en dan fijn schijnheilig zeiken tegen elkaar!" Wat ben ik dan trots op Nederland, dat wij niet zo hypocriet met seks omgaan en wapens wél verboden zijn. Helaas is het oudste beroep ter wereld niet zo romantisch meer als in de vorige eeuw, al heb ik daar ook zo mijn twijfels over. De meeste vrouwen zijn meisjes en heten geen Jans of Keetje maar Svetlana en Malika en ondergaan naast smakeloze seks met oude of perverse (of beide) kerels niet zelden ook nog eens de beledigingen en vernederingen van de toenemende stroom bezoekers uit minder vrouwvriendelijke landen. Ik ben dan ook tegen de Wallen als instituut en vooral als toeristische attractie, al helemaal als je niks te neuken zoekt, maar er alleen komt om te kijken en niet te kopen. Ik besef tegelijkertijd dat als je die Poolse en Afrikaanse meiden uit de openbaarheid haalt, ze in illegale clubs verdwijnen en dan heb je er helemaal geen zicht meer op. Jaren geleden ondersteunde ik 2 Armeense vriendinnen bij het verkrijgen van een verblijfsvergunning. Gelokt naar Nederland, onder valse voorwendselen, paspoort ingenomen en aan het werk gezet. Gelukkig konden ze ontsnappen. De ene is nu moeder en de ander advocaat. In vrouwenrechten. Helaas geen 'all is well that ends well', want beiden durven niet meer naar hun thuisland uit angst dat hun ouders iets overkomt als zij de weg naar hun ouderlijk huis verraden. Dus doe maar niet, hoertjes kijken en lachen dat het zo bij onze cultuur hoort.

Gelukkig meldt mijn krant ook dat het ontwikkelen van het Oxford vaccin voorbeeldig verloopt en volop wordt getest op de Malika's van Afrika. Europa heeft er alvast 300 miljoen exemplaren van ingekocht. Dat zijn er dus 300 miljoen min 3. Want reken maar dat ik vooraan sta, met mijn dochters.