Dag 148. Leven in tijden van corona

Er gaan niet alleen mensen dood. Je zou het misschien denken de laatste tijd, maar zelfs in coronatijd worden er baby's geboren. Vannacht is mijn broer voor de tweede keer opa geworden. Zijn zoon kreeg een zoon. Mijn vader had dit belangrijk gevonden, maar ook dit kind zal de achternaam van zijn moeder krijgen. Moderne tijden, al vind ik het wel logischer, want de moeder is altijd zekerder dan de vader. 'Onze naam zal uitsterven', zei mijn vader als er weer een dochter werd geboren bij een van de naamdragers. Hij trok zijn neus op voor 'het moderne' gedoe. Niet trouwen, niet samenwonen, moeders achternaam, hij vond daar wat van. Maar juist dat moderne geeft hoop voor de door hem zo belangrijk gevonden voortzetting van de naam. Want in onze wat rommelige, maar vrijdenkende familie lopen flink wat naamdragende meiden rond die er volgens mij niet over piekeren om ooit een naam van een vreemde te geven aan hun kind. Mijn dochter S roept ook dat ze met haar prachtige achternaam haar kind echt geen Janssen laat heten. Dus naamdragende meiden, hier ligt een taak, in de naam van de vader, de zoon en ... de moeder. Amen.