Dag 150. Cruising, just cruising

Ik lag de hele avond een beetje lamlendig op mijn bed TikTok filmpjes te kijken en een beetje door nieuws, Facebook en Instagram te scrollen, kortom, het leven van een breinloze naaktslak in een hittegolf, toen S appte. 'Can joe pick mie up', vroeg ze. Ze was bij haar vriendin die hooguit 2 km verder woont, maar het was pikstaanderig weer, zoals ze het in mijn tijd noemden, oftewel, overal potentiële verkrachters. 'Oké, stom wijf, even een broek aantrekken', zei ik, want zo appen wij met elkaar. In de auto zag ik dat mijn rechter zijspiegel nog ingeklapt stond, maar het was de moeite niet om die uit te klappen voor dat korte ritje. Het was eindelijk lekker buiten, een zoele zomeravond. Ik draaide mijn raam open, met de hand ja, en hing mijn arm nonchalant erbuiten alsof ik in een BMW cabrio reed.

Op de terugweg vertelde S me over boys en aandacht of juist niet en al die andere zaken die dan heel belangrijk zijn. We waren bijna thuis toen ik een politiewagen achter me zag rijden, ik had 'm niet eerder gespot.
'Riem vast?', vroeg ik voor de zekerheid en ook in een reflex, want politie betekent heisa, dat gevoel krijg je er nooit meer uit. Ik sloeg linksaf, kalm en koelbloedig. De politie sloeg linksaf. Ik sloeg rechtsaf. De politie ook. Toen ik mijn oprit opreed, stopten ze. 'U komt vast voor mij', zei ik, terwijl ik uitstapte. 'Goedenavond mevrouw, mogen we uw rijbewijs even zien?', zei een jonge en best leuke man. 'Ach, dat ligt binnen, mag ik het even halen?' Dat was goed, gelukkig maar. Eenmaal weer buiten pulkte ik het roze kaartje uit mijn portemonnee. Er ging van alles door me heen. De spiegel? Mijn APK?

'Waar komt u vandaan?' 

'Ik heb mijn dochter opgehaald bij een vriendin', zei ik verbaasd. 

Het was maandagavond, 23 uur 39. Toen stak de meisjesagent, ze was nauwelijks ouder dan S, een pijpje naar voren. 

'Wilt u even blazen?' 

Ik schoot in de lach. Duizend grappen schoten door mijn hoofd, over TikToks, zonder broek op bed, en het schoonmaken van de badkamer met Dettol omdat morgen de radiatorman komt. Maar ik hield mijn mond. Ik wilde al blazen, maar deinsde terug. 'Toch wel coronaproof?', zei ik. 

Maar dat was het, zei ze, al kan dat natuurlijk een complot zijn om huisvrouwen van 61 uit te roeien.

Het was in orde. 

'Waarom reed u zo langzaam?, vroeg de leukerd. 

Ik keek 'm aan. 

'Gewoon, Just Cruising', zei ik.

Ze lachten, stapten in en reden weg.

Ik liep naar binnen. Just cruising, Jet? In de deur zag ik mijn spiegelbeeld. HEMA shirt, oude broek, suffe slippertjes van de Zeeman, leesbril op mijn voorhoofd, diepe 60-jarige frons. Just Cruising 😎