Ach, ik vergeet vaak dat hij geen 8 meer is. Of misschien wil ik graag dat hij dat nog is. Toen ik hem nog aan de hand kon nemen en zeggen dat alles goed kwam, ook al was dat niet zo. Toen hij daar nog rotsvast in geloofde.
De mondkapjesplicht in Duitsland vindt hij lastig. In elke winkel moet het op, alleen buiten mag je zonder en als je eet in een restaurant. Laat dat maar aan de Duitsers over. Regels. En men luistert ernaar. De geschiedenis wijst uit dat dit verschrikkelijke gevolgen kan hebben, maar in dit geval zou ik willen dat onze Mark zich ook eens wat dwingender zou gedragen. Niet alleen met een opgeheven vingertje, maar met regels en boetes. 'Maar we zijn geen politiestaat', roept het riool. Nee, dat klopt, maar Duitsland ook niet. En van een mondkapje raak je niet je vrijheid kwijt, die raak je pas kwijt als het virus weer wellustig om zich heen grijpt. Dat in Duitsland trouwens ook omhoog schiet, want met zo'n kapje ben je er natuurlijk niet, dat weten voor- en tegenstanders.
Afijn, ik maak me niet meer druk. Ik heb allang bepaald dat ik mijn eigen plan trek. Ik droeg mijn mondkapje gisteren bij de dierenarts. En in de Dirk. Buiten niet, want ik woon in een heerlijk ruim dorp zonder toerisme, want daar is het te saai voor. Maar als ik in mijn geboortedorp A zou wonen, zou ik het wel doen. Meer zeg ik er niet over.
De laatste tijd word ik zo ontzettend droef van wat er zich allemaal afspeelt op internet. De Zwarte Piet idioterie en dan vooral dat sneue online protest, overal de BLM demonstraties bijslepen, bij moord en doodslag en wat al niet, de ALM-roeptoeters, een mondkapjesplicht vergelijken met de Jodenster, de complottheorieën, ik word gek, ik kijk even niet meer.
Ik blijf natuurlijk mijn stukkies schrijven. Omdat het moet, maar ook omdat ik het leuk vind. Maar ik plaats ze direct op https://levenintijdenvancorona.blogspot.com en gooi FB er heel even af.
Houd het koel, lieve mensen, in je hoofd en in je tuin, en stay safe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten