Dag 160. Standards

Mijn ex heeft geen auto. Dat verbaast me, want de auto was destijds zo'n beetje de basis van zijn identiteit. Laten we het maar als persoonlijke groei beschouwen, want financiële krapte kan het niet zijn. Het gevolg ervan is wel dat hij zijn kind niet ophaalt en ook niet naar huis brengt. Ik zie je op het station, is het meestal. Vandaag zit hij in een NH hotel omdat hij morgen een afspraak in de buurt heeft en hij helemaal van Purmerend moet komen. 'Ik breng je', zeg ik tegen mijn kind. 

'Je kunt een bocht naar rechts maken, en dan draaien en dan weer dezelfde weg terug over de busbaan, geen idee wat hij bedoelt', zegt S. 'Ik zie het wel', zeg ik. Ik ben altijd licht nerveus als ik een treffen met mijn ex tegemoet ga, hoe klein ook. Een paar bochten later zie ik hem staan. Hij is de enige man van kleur, dus het kan niet missen, maar anders had ik hem niet herkend. Ik kan niet wennen aan zijn trendy haircut en de magere benen in wat lijkt op een skinny jeans zijn ook onbekend voor me. Om zijn schouder hangt een soort knapzak en hij heeft een stel modieuze gympen aan zijn voeten. Te hip gekleed boven de 50 maakt oud, zei een modekoning laatst, en ook S hoont mij de kamer uit als ik wel eens verlangend naar roodwitte Nikes wijs, 'Je piekert er niet over', roept ze dan. Ik vind dat allemaal een beetje onzin, doe lekker wat je zelf wil, maar dat is nu juist de valkuil van de meeste jonge ouderen: we zijn niet kritisch meer op onszelf.

'Bisou, bisou', zeggen S en ik simultaan, en kussen in de lucht om ons lippenrood niet te bederven. Hij doet haar deur open. 'Hallo', zegt hij, maar buigt niet voorover dus ik kan hem niet in de ogen kijken. 'Hoi, hoi', roep ik jolig alsof ik hem niet haatliefheb. Als ik mijn draai over de busbaan heb gemaakt zie ik ze bij het stoplicht staan. Hij met zijn knapzak, zij met haar designerstas. 

Keep your heels, head and standards high, mop, denk ik, als ik ze samen zie weglopen. Ik rijd mijn gedeukte Koreaan rechtsaf de Stadsring op en draai het volume van de radio op.  

Het zal nooit wennen.