'Waarom heb jij dat aan?' Mijn dochter loopt langs mijn open slaapkamerdeur om naar de WC te gaan. Ze giert het uit. Ik lig nietsvermoedend in mijn bed een stukje te schrijven over mijn coronazorgen. Ik kijk omlaag. Doorschijnend kant en glibberig satijn in fuchsia en zwart omhult mijn Rubensiaanse voorkomen. Of zeg maar, onthult. 'Mijn gewone pyjama's zijn allemaal in de was', lach ik terug, toch ook een beetje beledigd, want ik snap dat dit niet alleen hilarisch is voor een 18-jarige maar ook een beetje eng. Moeders, die hebben geen seksleven. Nu klopt dat in mijn geval, maar dat neemt niet weg dat ik het ooit wel had, als ik heel goed nadenk weet ik zelfs nog hoe het voelde en dat het leuk was. Meestal dan. Het is een plaatje van een dingetje, een slipdress heet het en ik heb het inderdaad al meer dan een jaar niet gedragen. Waarom zou ik ook, dacht ik telkens. Het trekt op rare plaatsen en als je je omdraait dondert alles eruit. Maar toen ik gisteravond aldus gekleed mijn TikTok filmpjes keek, pardon, mijn literaire meesterwerk las, voelde ik me sinds lange, lange, heel lange tijd weer vrouwelijk en verleidelijk. Zo zonde, dacht ik, wenste de kat welterusten en draaide me tevreden om.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten