Dag 215. Spijbelen

Het is mijn studiedag en ik doe lekker niks. Ik spijbel. Excuus? Mijn dochter heeft online colleges en onze Wi-Fi is te slap om de weelde van 2 studies tegelijkertijd te kunnen dragen. Vrijdag komt een monteur glasvezelkabels trekken. Kost wel weer wat, maar ach, dan eten we maar een tiramisuutje minder per dag. 

Ik zit een beetje te zitten. In het zonnetje. Niks doen geeft me altijd een schuldgevoel, ik moet iets doen met een doel. Dus ik loop de trap af om koffie te gaan halen.

'NIET NAAR BENEDEN KOMEN NU!', schreeuwt S.

Holy shit, ik bevries, mijn linkervoet blijft doelloos in de lucht hangen.

'MIJN COLLEGE BEGINT NU, GA WEG', klinkt het.

'Oké, oké', mompel ik. 'Dan maar water.'
Ik loop terug en ga weer in mijn zonnetje zitten.

Gisteravond spraken we onze blijdschap nog uit naar elkaar.
'Je mag dan wel heel oud zijn', zei mijn lieve dochter, 'maar ik ben wel blij dat ik jou heb.'
'Jij mag dan wel een mispunt van een puber zijn, pareerde ik, 'maar anders had ik hier toch mooi moederziel alleen gezeten'.
We keken elkaar vol genegenheid aan.
'En rot dan nu maar op', zei ze.