Dag 234. De muur

Het nieuws brengt alleen maar oorlog, aardbevingen, ziekte en haat de huiskamer in. En de verwachte nieuwe coronamaatregelen zijn meer van hetzelfde. Straks ook de bioscopen dicht, waar mijn broer laatst nog met drie hele anderen in de zaal een film bezocht. En de theaters, ook zo'n schandalige Covid-broedplaats met wel 30 toeschouwers op meters afstand van elkaar. Maar de scholen, met alle kinderen naast elkaar, hoestend en proestend en daarna naar huis, naar mama, papa, opa en oma en de hond, blijven open. 'Vroeg naar bed, ik ga vroeg naar bed', zeg ik tegen S. als het nieuws binnenkomt van een terroristische aanslag in Wenen.

Om 23.45 tik ik deze woorden. Op de plek waar ooit het vertrouwen in de mensheid zat, huist nu een barstende hoofdpijn. Dan krijg ik een berichtje van mijn buurvrouw.  'Veel liefs van de andere kant van de muur', appt ze. 'We zijn als oost en west Berlijn in de jaren 80'.