maandag 9 november 2020

Dag 241. It's a dog's life

Hij is in Bulgarije geweest, zegt hij. 'Kom je daar vandaan', vraag ik blij, want ik had hem stiekem al Balkanachtig ingeschat en ik krijg graag gelijk. 'Ik ben er geboren, maar ik ben eigenlijk Turks', zegt hij. Hij lacht zijn bekende lach en loopt het pad al af. Omdat hij geen praatjes gewend is misschien, maar eerder omdat hij per afgeleverd pakje wordt betaald. 'Goed om je weer te zien', roep ik hem na. 

In voorgaande jaren had ik een Marokkaanse postbode. Hij was doodsbang voor onze hond en deinsde meters achteruit als ik opendeed met Max aan mijn zijde, al ver voor corona. Het kwam steeds vaker voor dat hij onze pakjes zonder eerst aan te bellen al bij de buren afgaf. Dan belde ik naar de klantenservice, steeds kwaaier. 'Wie wordt er nou postbode als je zo bang bent voor honden!', riep ik dan. Na de vierde klacht vermande hij zich. 'Hij doet niks', verzekerde ik hem keer op keer. Dan wees hij op de foto op het raam, die het blikkerende en angstaanjagende gebit van onze hond toonde. 'Voor inbrekers', zei ik. Met de dood van onze hond verdwenen de bezorgproblemen en miste hij niet één bezorging meer, alsof hij zijn eerdere gedrag wilde goedmaken. Met Kerst gaf ik hem een fooi. Hij keek er verbaasd naar. 'Bedankt', zei ik. 'Voor alle pakjes.'

Het pakje dat de Turksbulgaarse postbode afleverde is voor de buurvrouw en even later staat ze voor de deur. 'Het is een sociale dag', zeg ik, 'eerst een praatje met de postbode en nu kom jij. Moet niet te gek worden.' Ze giechelt, wat ze altijd doet. 'Worden jullie al gek van elkaar', vraag ik. Haar man is sinds kort met pensioen en door corona raakte zij haar baan kwijt. 'Het is wel saai', zegt ze, 'maar we staan elkaar nog niet naar het leven. Af en toe een wandelingetje, een autoritje.' Ik vertel dat ik best weer een hond zou willen en dat dit een uitgelezen tijd is om een pup te trainen. 'Maar de prijzen die ze vragen, zo absurd, zelfs voor een ordinair boerenfoxje betaal je al 600 euro', zeg ik. 
'En je moet m ook 's ávonds uitlaten', zegt ze. 
'En ze stinken.'
'En ze blaffen.'
'Vergeet Mowgli niet!'
'En mijn post, ik moet aan mijn post denken.' 
'Die mis ik even, zegt de buurvrouw.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten