Dag 248. Ziek-6

Maandagmiddag bij de huisarts leek het hoogtepunt voorbij. We zien het aan, besloten we. 's Avonds was de pijn terug en zo erg dat ik voor de 5e keer in 3 dagen de huisartsenpost belde. 

'Om kwart over 8 bij de Covid Unit', zei ene Tarik. 

'Maar..' 

'Keelpijn is kans op Covid', zei hij nors, 'en anders heb ik pas veel later plek.' 

De huisarts ter plaatse deed beter onderzoek dan de twee eerdere artsen. Daarna belde ze de KNO arts. Die zag er niks in. Over de telefoon. Dan de internist. Die vond de combinatie keelontsteking, hartslag en diabetes wel verontrustend en S werd in een rolstoel richting SEH gebracht. Een stoere Lisa met oranje Adidas stond aan het roer. Er kwam een prikmevrouw met een lab-kar die probeerde bloed af te nemen. Na 3 pijnlijke pogingen gaf ze het op. Lisa probeerde het in de andere arm. Ik zag het gezicht van mijn dochter vertrekken van pijn, maar ze was inmiddels al zo murw dat ze niks zei. Een 2e prikmevrouw kwam. Een mollige blonde die wel lief was en het voor elkaar kreeg. Er werd een infuus aangelegd, een al even pijnlijke exercitie want mijn kinderen hebben geen van alle vindbare aders. 'We geven je via het infuus een zoutoplossing en pijnstilling', zei Lisa. Voor de 4e keer die dag werden de standaardtesten uitgevoerd. Koorts, bloeddruk, keel, oren. Maar nu werd er ook een hartfilmpje gemaakt en een longfoto. Na een uur kwam de internist. Hij voelde, klopte en vroeg wanneer de verhoogde hartslag was begonnen. 'Bij de race', zei S, 'ik zat gewoon de race te kijken.' 'Max deed het niet zo goed, hè', zei de arts. 'Net goed', piepte S. 'Voor wie ben jij dan', vroeg hij. 'Hamilton', zei S. 'Ik ga maar gauw', lachte hij. 

Na een uur was hij terug. 'We zien een aantal opvallende dingen in het bloed', zei hij. Hij ging erbij zitten en even schoten er allerlei afgrijselijke scenario's door me heen. 'Alles wijst op het Epstein-Barr virus, Pfeiffer dus, maar we kunnen dit pas volgende week met zekerheid zeggen', zei hij. 'Meer drinken om uitdroging te voorkomen en natuurlijk vanwege de diabetes. Longen goed, hart goed, ook al klopt het te snel. Over een week komen de definitieve bloeduitslagen. We houden contact', zei hij. En weg was hij weer. 

Over een onverlichte weg reden we om half 12 naar huis. 

'Hoe kun je een hekel hebben aan Lewis', zei S. 'Hij is sportief, beschaafd, aardig. Alles wat Verstappen niet is.' 

'Hij is te goed', zei ik.
Het was even stil. 

Toen zei ze: 'Is het jou ook opgevallen dat dikke mensen veel beter prikken?'