Ik zucht eens diep en draai mijn stoel naar haar toe. Ik doe mijn best om even te luisteren, want ik weet dat het onnatuurlijk en niet gemakkelijk is om de godganse dag alleen met je moeder opgescheept te zitten, maar ik heb het druk. Om 5 uur, zeg ik, dan gaan we even rijden, dan ga ik koken, dan kijken we Friends.
Om 12 uur loopt ze nog steeds rond in haar lichtgrijze, pluizige huisvest van de Zeeman en een roze joggingbroek. Haar warrige, pluizige krullen in een knot, bleek, met donkere kringen rond haar ogen, maar nog altijd veel mooier dan ik ooit geweest ben. Om 2 uur komt er een andere dochter binnen. Die van Instagram. Ze draagt een zwart vilten rokje met een zwart truitje met flared mouwen en een Gucci panty, de krullen zijn bedwongen en de lippen gestift, Yves Saint Laurent rood, zie ik. 'Wat ga je doen', vraag ik, want ik zou zoiets naar de opera dragen. 'Niks', zegt ze. 'Ik heb gedoucht, mag dat ook al niet meer?!' Ik sla mijn arm om haar middel. 'Denk aan mijn panty', zegt ze. Om 4 uur is ze terug. Gekleed in een luipaardbroek met wijde pijpen en een hemelsblauw glanzend watervalhemdje, haar tokkie outfit.
'Weet je wat er op Netflix staat?', roept ze. 'The Spiderwick Chronicles! Gaan we die vanavond kijken?'
'Dat is goed', zeg ik.
Na het eten ('Je weet toch dat ik geen curry lust') rijdt ze de kamer binnen. Op skates.
* The Spiderwick Chronicles, een van de leukste kinderfilms ooit gemaakt. Magie, spanning, griezelen. Nu op Netflix (niet voor de allerjongsten).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten