Dag 277. Kerstthee

'We zijn aan het opruimen', appt mijn buurvrouw, heb jij nog een doos? En of ik een doos heb, ik heb schaamteloos veel dozen zelfs. Van Bol, Amazon, Hema, Zara, maar ook van Hello Fresh. Die laatste is goed. 'Ik kom eraan!' 

'Kan ik jou nog interesseren in een kersttheepot', vraagt ze als ik opendoe en haar de doos aanreik. Klinkt kitscherig, dus ik spits mijn oren.
'Hij is echt vreselijk', zegt buurvrouw.
'Ga door', hijg ik.
'Een dikke kerstman met een grote rug op zijn zak', zegt ze. 
Ik kijk haar aan, ze kijkt terug.
'Een grote rug .. op .. zijn .. zak', zeg ik. 

'Dat moet pijn doen.'

Mijn buurvrouw lacht graag. Ze moppert ook graag, weet precies wat er gaande is in de buurt, wie er verkeerd geparkeerd staat, wat er wordt geschreeuwd bij de buren, wie de honden los laat lopen en hoe laat de drinkebroers achter op het plein het maakten. Wat was dat voor een knal/bonk/klap, vraag ik dan, of, wie is die blonde, die dikke/lelijke/dunne/knappe? Mijn buurvrouw weet alles, ze heeft goede ogen en nog betere oren. En ik vind dat heerlijk, want ik weet nooit wat. Ik leef in mijn bubbel, zeggen mijn kinderen. Nu lacht ze, ze schatert, en dribbelt naar huis om haar man mee te laten lachen.

Een half uur later is ze terug. Met de theepot. 'Binnenkort drinken we thee in de tuin', zeg ik. 

'Ik heb een warmtelamp gekocht. Ik moet m alleen nog even in elkaar zetten.'
'Tot over een jaar dan', schaterlacht ze, en weg is ze weer.