Dag 280. Tree of Life

Maanden geleden kocht ik online een lamp in de vorm van een boompje. Op het plaatje zag het er mooi uit, al was het geen kunst en ook niet smaakvol. Zoals zoveel wat uit China komt, was ook dit een kat (of vleermuis) in de zak gebleken. Tree of life, stond er op de doos die vandaag binnenkwam, maar ik zag alleen een bergje goudkleurig plastic en toen ik voorzichtig de takjes uit elkaar haalde, brak het eerste blaadje al af.  

Ik denk aan mijn eigen levensboom. Niet bepaald een eik van standvastigheid, eerder een Catalpa: lullig stammetje maar een aardig volle kruin. 'Als je een rechtschapen leven leidt zal je levensboom groeien en bloeien en zal je het eeuwig leven in het dodenrijk bereiken', vertelt internet me. Tjonge, dat wist ik niet. Als ik googel wat dan precies een rechtschapen leven is, kom ik bij de churchofjesuschrist punt com. Ik lees dat het gezin de basis is van zo'n leven. Dat is niet wat ik zie in mijn werk en het is ook niet wat ik heb ervaren. Ik ben een alleenstaand ouder, zoals u weet. Dat was nooit mijn bedoeling, ik had de rit graag samen met iemand uitgereden, maar het is wat het is en ook sterven doe je alleen. Een erg godvruchtig leven heb ik niet geleid en volgens de kerk ben ik nog steeds getrouwd met J, want wat God verbonden heeft zal de mens niet scheiden en dat betekent dus dat ik ruim 20 jaar met P in zonde heb geleefd. Mijn boom des levens beschouwend zie ik een gelukkig kind, een onhandige puber en een losgeslagen jongvolwassene. Niks rechtschapenheid, Sodom en Gomorra!, en zonder erbij na te denken vertrapte ik hart en ziel van ieder die mij liefhad. Ik pakte op wat me leuk leek, bekeek het vluchtig en smeet het in een hoek als ik er genoeg van had. Ik nam en vergat te geven.  

Op de leeftijd dat Jezus stierf aan het kruis werd ik moeder. Als je moeder wordt gaat het niet meer alleen om jou en sommige mensen hebben dat nodig. Ik sloeg daarin wel weer loodrecht door naar de andere kant, ik leefde voor man en kinderen en gaandeweg vergat ik wie ik was, als ik dat ooit al had geweten. Dat kun je beter niet doen. Men maakt daar misbruik van, bewust of onbewust. Zo zit de mens in elkaar, groot en klein: wat er altijd is, neem je voor lief.

Op het moment dat alle bladeren uit mijn boompje waren geschud en dood en uitgedroogd op de grond lagen, keerde het tij. Want zo gaat dat, je leert pas hoe de dingen in elkaar steken als je down and out bent, of dat nu in Beverly Hills is of in het treurige dorpje L. 

Ik heb een aantal wijsheden opgedaan in mijn leven, verse blaadjes, nieuw loof. Tis niet veel voor 61 jaar, maar het is beter dan niets. Wees loyaal, een goede buur, een trouwe vriend, een zorgzame moeder. Blijf beleefd, ook op het internet. Maak anderen niet belachelijk, tenzij ze erom vragen. Eet niks wat een moeder heeft. Vergeef, haal je schouders op, be the bigger person. Koester je familie, het is alles wat overblijft op je 80e, ja, dus ook die rare neef die je alleen op Koningsdag ziet, dronken in de bosjes. Luister en observeer en wacht soms even met reageren. Kijk niet naar M, die laat nooit iemand uitpraten. Maak je klein om je groot te weten.

Na het opschrijven van deze berg metaforen en gemeenplaatsen, doe ik de stekker in het stopcontact. Het boompje licht op.
S komt binnen.
'Leuk lampje',  zegt ze.
'Hebben?', vraag ik.