Dag 294. In je blootje

Kijkt u wel eens pulp-TV? Ik wel. Ik ben zelfs te lamlendig om een excuus te veinzen als 'de kat lag op schoot en de AB op de andere bank', ook al was dat nu toevallig waar. Nee, ik kijk schaamteloos RTL5 en het is erger dan erg. Naked Attraction is een Brits programma waarin een geklede kandidaat 6 bloteriken die in respectievelijk 6 hokjes langzaam worden onthuld, moet beoordelen op hun lichaamsdelen. Als het aantal mededingers is gereduceerd tot 2, dan gaat de kandidaat ook uit de kleren en kiest zijn of haar date. Zoals bij vele programma's vraag ik me af, hoe vinden ze daar toch kandidaten voor. Stel, je hebt geen verkering, zoals ik, en je maakt een plan hoe aan verkering te komen. Hartstikke logisch dat je dan denkt: kom, laat ik me opgeven voor Naked Attraction, zodat de hele bevolking, inclusief werkgever, collega's, cliënten, familie, exen, oma, buren, en vooral je fr#^#$*%ng kinderen je daar in je nakie zien staan, met je geschoren cootchie in zo'n scherpe close up dat je de razor bumps ziet zitten. C'est normal, zou Louis de Funès zeggen, waarover ik van de week een docu zag toen ik wel bij de AB kon. 

Vandaag is Pablo aan de beurt. Hij zoekt een vriendje. Zes paar benen verschijnen in beeld en daarna zes piemels. Rare dingen hoor, zeker als je ze zo totaal uit de normale context (verpakt in onderbroek en jeans) rukt. Even later gaat het luikje verder open en zie je de  borstpartij met de obligate tattoos. Als laatste komt het hoofd erbij en mogen ze ook wat zeggen. Degenen die afvallen komen uit hun hokje, geven Pablo een hug en lopen zogenaamd nonchalant weg, waarbij flink wordt ingezoomd op de verdwijnende kont. Gedurende dit alles vraag ik me van alles af. Hebben deze mannen nou zoveel zelfvertrouwen of zoeken ze juist bevestiging? Is het exhibitionisme, voyeurisme of gewoon masochisme, want leuk kan het nooit zijn als je als eerste wordt weggestuurd op basis van je buik of in Pablo's case de King Albert van de kandidaat in kwestie. Spannend is het vast en zeker, want soms zie je in de opwinding van de aandacht kleine Willy rise to the occasion. En mijn laatste gedachtenkronkel: waarom trainen mannen hun billen niet in de sportschool?

De volgende kandidaat is een rapper (wie is er geen rapper tegenwoordig) en ik moet zeggen, niet de lelijkste op aard. Hij gaat een vrouw kiezen. Op dit punt aangekomen ben ik volledig gewend aan het format van dit programma - niets went zo snel als bloot - en krijg ik er zelfs aardigheid in. Sterker nog, ik ben om! Ze moeten dit programma verplicht maken op middelbare scholen, want zo zien echte mensen er dus uit, mensen uit Kent, London en Wales, obers, rappers en bankemployees. Van de 6 paar borsten is er niet 1 dat ook maar enigszins aan de ideale Jennifer Aniston (of wat je smaak ook is) maat refereert en ook de piemels lieten zich in alle kleuren en maten zien. 
De rapper koos uiteindelijk toch niet voor de vrouw die aan de "vagina with personality" (I kid you not) vastzat, maar voor diegene met het mooiste gezicht en de leukste uitstraling, zei hij. En zo gaat dat.

Daarna kwam Drags S.O.S. en vond ik het weer mooi geweest.