Dag 301. In mijn kont

In 1989 ging ik naar Jamaica. Op dat moment heerste er gele koorts op Barbados dus reizigers voor het hele voormalig Britse koloniale gebied werd geadviseerd een inenting te halen. Nou, dat wou ik wel, want de helft van de besmette personen ging de pijp uit. Geen seconde over nagedacht en nu ben ik levenslang beschermd tegen de gele koorts. In 1990 ging ik naar Sri Lanka. Malarialand! Drie weken lang godvergeten smerige pillen geslikt. Geen flauw idee wat er in zat, maar vies was het. In 1991 ging ik op reis naar Marokko. Een heel avontuur, want Marokko is Afrika en in Afrika had je ziektes die wij niet hebben, of niet meer. Er was een vaccinatieplicht, dus ik weer naar de dokter. Ik kreeg 2 prikken in mijn bovenarm, iets tegen tetanus en hepatitis ofzo, en 1 hele dikke, lange naald in mijn bilspier met Gammaglobine. Waarom ik dit nog zo precies weet? Niemand gaat zomaar Jets kont in en dat is dat. 

Als u nu denkt dat er een verontrustende wending komt in dit verslag, dan moet ik u helaas teleurstellen. Behalve enige zitpijn bij de laatste prik, heb ik nergens nooit niks last van gehad. Ik was 31 en nu ben ik 61.

Foto: Rose Hall, Jamaica, waar de 3 echtgenoten van de 'Witch of Rose Hall' onder uitermate verdachte omstandigheden stierven. Ik voelde me er thuis.