Dag 302. Dag leuke buurman

In 1996 verhuisde ik met mijn jonge gezin naar onze eerste koopwoning in het illustere dorpje L. Naast ons woonde een gezin van onze leeftijd, met een dochter van mijn zoons leeftijd. Jack en Jill noemden we ze, omdat ze urenlang samen konden spelen op de galerij. Na twee jaar kochten we een grotere woning met een tuin, maar ik bleef contact houden met mijn buurvrouw, ook toen zij met haar gezin verhuisde naar een huis met een tuin. Uiteindelijk liep het spaak met de koffieochtenden en beperkte ons contact zich tot korte ontmoetingen op straat en in de supermarkt. Doe de groeten aan R, riep ik dan, want ze had zo'n leuke vent, een vrolijke, gemoedelijke man met een brede, aanstekelijke lach. Van die mensen die altijd meer tanden lijken te hebben dan gemiddeld. 

'Nog even volhouden, dan kunnen we weer leuke dingen doen', roept een reclame van de Staatsloterij me toe. Leuke dingen. Ik neem aan dat ze reizen bedoelen, festivals, terrasjes, en shoppen niet te vergeten. Van die dingen die kennelijk van levensbelang zijn. Voor de leuke buurman komt het te laat, hij is op Oudjaarsdag overleden aan Covid. 

Dag, leuke buurman, goede reis.