woensdag 13 januari 2021

Dag 308. Creatief met corona

Woensdag is officieel mijn studiedag maar vaak ontaardt het in klusjesdag. Van die dingen die zich onverwacht aandienen en je hele schema in de war gooien. Vanochtend stond ik om 9 uur op om S naar stal te brengen. Ik liep de douche in, trok aan het koordje, niets. Ik herhaalde dit zes keer, aan en uit, aan en uit, met zo'n blik van What the ..., alsof dat helpt. 

We wonen hier nu drieënhalf jaar en ineens gaan alle lampen stuk. Kennelijk is dat de houdbaarheidsduur van spaarlampen. Een lampje vervangen in een donkere badkamer is echter geen sinecure. Trap uit de schuur halen, zaklamp van mijn telefoon richten, 3 soorten schroevendraaiers pakken (want altijd te lui om de hele gereedschapskist mee naar beneden te nemen), de plafonniere ontmantelen en tot de conclusie komen dat er een halogeenstekertje in moet. Dat ik niet heb. Ik staarde naar de blootliggende snoeren, als naar een open wond. Dit kon niet wachten. Normaal gesproken rijd ik dan even naar de Karwei bij mij om de hoek, maar die vraagt nu bij een afhaalbestelling om een minimumbedrag van 20 euro, niet echt een goede vorm van klantenbinding. Ik belde Laurens. 'Heeft u van die halogeenstekertjes', vroeg ik. "230 Vee en 28 Wee', voegde ik eraan toe, want ik twijfelde in al mijn onbenulligheid of dat meneer Volt en Watt waren. Dat hadden ze en dus stapte ik in de auto om het lampje op te halen. 'Doe er maar twee', zei ik uit een soort misplaatst schuldgevoel, omdat hij zoveel moeite moest doen voor dat ene rottige lampje. Ik dacht aan mijn zoon die twee weken moest wachten op een besteld onderdeel omdat hij geen 15 euro extra wilde besteden bij de Karwei voor iets wat hij niet nodig had. 
'Kun je hier alles ophalen, vroeg ik aan de vriendelijke, blonde man. 
'Nou, niet alles', zei hij. 
'Nee, geen pond prei', zei ik weer.

Even later zat ik met een versteende en modderige S in de auto terug naar huis. Ik vertelde mijn belevenis van die ochtend. Ze keek verveeld naar haar telefoon. Bij het prei-gedeelte keek ze op: 'hoe kom je daar nou bij, dat eten we nooit'.


#Creatiefmetcorona: Laurens Leusden 👍🏼

Geen opmerkingen:

Een reactie posten