Dag 309. Klachten

Woensdagavond krijg ik een loopneus en niesbuien. Ik analyseer mijn achterliggende week, geen contacten, alleen een bezoekje aan de apotheek. Heeft de oude man me dan toch besmet? En waarmee, Covid of gewoon een koutje? Ik duik mijn bed in met een handdoek om de snotstroom te dempen. Als ik de volgende ochtend wakker word lijkt het leed geleden, tot ik wil opstaan. Hoofdpijn, niezen. 'Gaat het wel', vraagt S. 'Uit mijn buurt', roep ik enigszins hysterisch. Ik ga mijn bed weer in. Ik meld me ziek en pieker. Wat te doen. Weer naar die ellendige teststraat? Voor iets wat waarschijnlijk gewoon een verkoudheid is? Hoe doen andere mensen dat?

Ik voel me al een tijdje rot. Niet je dát, zou mijn moeder zeggen. Kortademig, pijnlijke nekspieren, hartkloppingen. Allemaal verklaarbare kwalen. Teveel aangekomen, te weinig beweging, verkeerde houding, te weinig slaap en teveel stress. Maar een hypochonder ziet er vreselijke ziektes in. Het hart gaat het begeven, denkt hij. Of anders is het toch zeker Covid-20, de sluipende variant. Ik ben zo'n hypochonder. Dus ik vraag het aan Google: symptomen sluipende, nieuwe en superbesmettelijke Britse en Afrikaanse variant Covid-20, type ik. Op zorgwijzer.nl komt er geen einde aan de posts van mensen die zich afvragen of ze Covid hebben of hebben gehad of gaan krijgen. 'Ik heb steeds een tinteling in mijn rechtervoet, wie herkent dit', dat soort vragen. Niemand reageert op elkaar, maar komt met een opsomming van zijn eigen klachten. Na 3 pagina's geweeklaag staat er een reactie van ene Peter76: 'Ja, jullie gaan allemaal dood. Niet nu. Maar ooit. Als je klachten hebt, bel de dokter.'

Ik wacht het even af, denk ik.