Dag 312. Verstopt

Ik heb al maanden een verstopte gootsteen. Zo eentje die niet helemaal dicht zit, maar net genoeg om veel ergernis te geven. Maar als ik dan even ging poeren met een satéprikker, liep alles weer door. Tot ook dat niet meer hielp. De boel moest open, er zat niets anders op. Ik haat dat soort klusjes. Eerst moet je al je pannen weghalen, dan de plank verwijderen en dan de buizen losdraaien. Eén voor 1, want anders weet je niet meer hoe de zaak weer in elkaar moet. Ik hoopte op één grote vieze klont die alles verklaarde en oploste, maar die kwam niet. In buis nummer 5 zat een heleboel vettigheid, maar alleen aan de wanden, als de coronaire aderen van een hartpatiënt, dus ook daarna liep het water niet door. Ik was inmiddels bezweet, zwaar geërgerd en zat vol donkerbruin loodgieterssmegma. Dit is dan meestal het tijdstip dat het grote vloeken intreedt, omdat langzaam het besef indaalt dat dit geld gaat kosten. 

Ik draaide alles weer dicht, veegde mijn handen af aan een schone doek en bekeek de ravage op de vloer. Te midden van flessen vliegenspray, meubelolie, ontstopper en Dettol stond een wankele stapel pannen, van allerlei pluimage. Die nacht had ik gedroomd van pannen, herinnerde ik me ineens. Ik had een hele mooie set gekocht, met afneembare handvatten, en ook messen, echte koksmessen in zo'n oprolbaar etui. Ik weet nog dat ik vroeger vaak droomde van mannen en van seks, en van seks met die mannen. Nu droomde ik van keukengerei. 

All is lost.