Dag 324. Brainwashed

Bijna 2 dagen lang kon ik niet op het woord komen. Lijkt op hersenspoelen, dacht ik maar steeds, maar dat voelde niet juist. Ik ben ge.. puntjepuntje ... dacht ik onder de douche, op de wc en in de keuken. En dan dacht ik aan de ex die er in zijn eentje voor heeft gezorgd dat ik zelfs niet durf te denken dat ik een goede man waardig ben. Dat ik het heel normaal ben gaan vinden dat mannen me klote behandelen. Ik ben zwaar beladen, zeg maar, als een sherpa die de Himalaya beklimt.

Beschadigd, zegt de psycholoog. Waar natuurlijk een kern van waarheid in zit, al zie ik het meer als een zaadje, een kiem van waarheid, en dat tegelijkertijd ook weer zo vreselijk gedramatiseerd wordt. Als je geen trauma hebt, dan praten ze je er wel een aan. Doet u mij maar een pond PTSS, dank u. Want wie komt er gaaf en ongeschonden het leven door? Niemand toch? De een heeft wellicht meer mazzel dan de ander en lijkt de eerste decennia van zijn leven als een zondagskind door het leven te glijden. Er zijn er ook die heel erg worden getroffen, al houden ze zich nog zo stiekem schuil in de luwte van de levensgenieters, de hoofdrolspelers van de wereld. Maar uiteindelijk krijgen we allemaal een hap uit die grote taart. There's always a bigger fish, mag ik graag citeren uit The Phantom Menace (Star Wars).

Het verbaast me niks, als ik weer iemand zie verdwijnen, al is het maar op Tinder, zonder groeten, als een dief in de nacht. Het nieuwe onbeschoft. Wat heb ik nu weer verkeerd gezegd, vraag ik me af, terwijl ik boos zou moeten zijn. Niet op de Tinderman, dat is een loser, nee, op iedereen die onbeschoft is. Maar ik ben gehersenspoeld. Ik moet alles pikken en aardig blijven, anders krijg ik het voor mijn kiezen. In Rood en Bold en Caps Lock. Want ... ah, daar is het woord .., zo ben ik geconditioneerd.

Het kan natuurlijk ook zijn dat dit het begin is van Alzheimer. Dat ik aan het eh ... hoe heet het ... ben, dat je alles vergeet... begint met een D.