Dag 327. Big

De jongen wil Mulan niet zien. 'Hè', zeg ik. 'Een meidenfilm', vindt hij. 'Welnee', zeg ik. 'Helemaal niet waar, veel vechten, hoor. Met zwaarden en kapmessen en kogelstoten en brandstapels en gedaantewisselingen en karatetrappen en hekserij en oh, ook een valk en een feniks.' Ik probeer het aantrekkelijk te maken, maar hij is niet te vermurwen. Het wordt Black Panther. Ik kijk een tijdje mee. 

'Star Wars in Afrika', zeg ik. 'Met een beetje Power Rangers.' 

'Mam', zeg S, 'Hou je mond!' 

Ze zitten verstrengeld op de bank, onder mijn ouwewijvendekentje, de jongen van 1.93 en mijn S. Ik ben verbannen naar de ongemakkelijke leren fauteuil. De kat heeft zijn ziel verkocht en ligt op zijn schoot. 

Ik ga aardappels bakken. Een kilo meer vanwege de jongen. Als de film is afgelopen - nadat ik zeker nog een paar keer vervelend commentaar gaf als 'Lijkt Vikings wel, maar dan in Afrika' of 'Dat was niet lief', na een liquidatie -, mag ik een film uitkiezen. Waarschijnlijk om me stil te houden. Ik leg een rol koekjes op tafel. 'Big', zeg ik, 'Met Tom Hanks, die is leuk.' Hij is uit 1989, prehistorisch dus, maar ze kijken braaf mee en willen hem zelfs afzien. Om 4 minuten voor 9 rent hij de deur uit. Hij is precies 24 uur bij ons geweest. Van avondklok tot avondklok.