Dag 331. Preggo

Ik kijk Graham Norton. Altijd een leuk programma, maar nu zit er een mevrouw op de bank die flink zwanger is. Ja, en? Nou, die mevrouw, een actrice en model, dus not too shabby om te zien, draagt haar buik onbedekt, als in bloot, nietsverhullend naar voren, pront in ieders vizier. Ze heeft een prachtige huid van donkerbruin satijn, maar haar navel puilt al uit en ik merk dat ik het afschuwelijk vind om dat te zien. The gift of life, het wonder van nieuw leven, het zal me wat, doe je pens in een lief pijtje, een discreet wolletje of een bloemetjesgordijn for all I care en deel al dit intieme moois met je wederhelft, je moeder of je hond en niet met de halve wereld. Gatver.

Naast deze Jody zit haar co-star Daniel en ik weet het zeker, hij doet ontzettend zijn best om niet naar de buik te kijken. Elke keer als zij praat, staart hij als een bezetene naar haar gezicht. 'Niet de buik, niet de buik', denkt hij en ik zie de wanhoop in zijn ogen. Mannen in het algemeen vinden vreemde zwangere vrouwen namelijk een beetje eng, uitzonderingen daargelaten. Hetzelfde geldt voor Margot Robby: 'Must be a British thing', denkt ze, ik zie het in haar ogen. Maar dan komt Jim Carrey binnen. Of eigenlijk, hij maakt 'an entrance'. Hij ziet de buik, buigt zich voorover en stort in rap tempo 3, 4 grove grappen over haar heen. Hij besluit met de opmerking: 'So glad to see you crowning'. Ze schaterlacht, maar of ze het echt leuk vindt vraag ik me af.

Ik ben niet ouderwets. Borstvoeding in 't openbaar, tuurlijk, hartstikke normaal en vooral handig. Zichtbaar zwanger zijn in een strakke jurk, doe maar. Maar er zijn een paar dingen waar ik niet tegen kan en dat zijn wappervoeten, uitpuilende navels en aanstellerij.