Dag 345. Matters of the heart

'Graag alle bovenkleding uit', zegt de echoscopiste tegen me. Ik ben erop gekleed en heb binnen 5 seconden mijn pluizige, slobbertrui over mijn hoofd getrokken en mijn bh - de zondagse - gedraaid en losgemaakt. Ik ga liggen op de bank. 'Dit kan wat koud zijn', zegt ze, en smeert me in met slijmerige gel. Daar gaat mijn Chanel nr. 5, denk ik, en vraag me voor de zoveelste keer af voor wie ik dat toch doe. Een paar minuten later komt mijn hart in beeld. 'Sssch, sssch, sssch', klinkt het, een langzame uitvoering van de echo's die ik als jonge, zwangere vrouw kreeg.

Na een kwartier sta ik weer overeind. 'Hier de deur uit en dan de gang links volgen tot het bord 3.05 en daar rechtsvoor in de wachtruimte plaatsnemen tot u wordt opgeroepen voor uw ECG', zegt de echomevrouw. Ik kijk haar glazig aan. 'Links, links en weer rechts', zegt ze. 'Ik verdwaal zelfs op een camping', zeg ik gauw, omdat ik niet wil dat ze op de valreep besluit me naar de geriatrie te verwijzen. 

'Links, links, rechts', herhaal ik zacht terwijl ik door de witte gangen loop.
Na 20 minuten wachten in een kale ruimte hoor ik in de verte een stem mijn naam roepen. Ik loop op het geluid af. 'Waarom zat u daar helemaal', zegt een aardige man van mijn leeftijd. Hij wijst me het kleedhokje en loopt al pratend naar de apparatuur. Ik herhaal de truiactie en wil net mijn bh loskoppelen, als hij zich omdraait. 'Oh, u kunt uw kleding aanhouden, hoor.' Hij lacht, waarschijnlijk omdat ik als in een soort van freeze frame blijf steken in de bh-draai. 'Een Pavlov reactie', zeg ik. 'In een ziekenhuis trek ik mijn kleren uit.' Hij grapt mee, zegt dat hij anders maar van slag raakt. Als hij de zuignappen bevestigt, vraagt hij zich af hoe mijn man daarop zal reageren, al die rode plekken na een bezoek aan zo'n aardige broeder. 'Geen man', zeg ik met gespeelde tragiek. Hij ziet er leuk uit, goedmoedig, baard, aardige ogen, een grote teddybeer. 'Nu even ontspannen', zegt hij. Ik probeer een zomers veld met bloemen te visualiseren.

'Bestaan er eigenlijk nog boterbloemen', vraag ik als hij klaar is.
Net nu hij je leuk vond, denk ik dan.