Dag 347. Te dik or not te dik

Mijn broer A is 8 kilo afgevallen. 'Hoe', vroeg ik. Ik weet natuurlijk best hoe, maar ik vroeg het toch want ten eerste kan ik het niet uitstaan als één van ons uit de Club der Bourgondiërs weet te breken en ten tweede was er toch ook weer die stille hoop dat hij met een magische dieettip zou komen waarbij je 8 kilo kwijtraakt in 8 dagen. Niets van dat al. De etter had minder gegeten en meer gesport. Die ochtend was hij nog gezellig 300 km wezen fietsen met zijn jarige gade. Nu haat ik ze allebei.

Morgen moet ik naar mijn cardioloog. Iets meer dan een jaar geleden kon ik haar trots melden dat ik 10 kilo had gedumpt door gezond en veganistisch te eten, te zwemmen en te trainen. Elke gram daarvan is weer terug. Ik weet het, ik voel het, al mijd ik mijn weegschaal als de zwartebuilencoronapest. Ik zal open kaart spelen en niet jokken, zoals de meeste vrouwen doen als het om hun gewicht gaat. Ik zal haar beschaamd bekennen hoe het komt en dat ik de lockdown als excuus heb gebruikt. Ik zal fluisteren dat ik mijn leven ga beteren. Dat ik alleen nog maar yoghurt en fruit en groenten en granen zal eten en elke dag zal wandelen en gewichtheffen. Dat ik dat zal.