Dag 356. De nieuwe auto

Op de occasionsite staat een mooi karretje te koop. Spierwit, klein, glimmend en met luxe accessoires als elektrische ramen, airbags, airco en zelfs een werkende radio, die mijn huidige auto allang niet meer heeft. Het is liefde op het eerste gezicht.

Ik bel meneer B. 'Ik wil graag een proefritje maken', zeg ik. Dat mag. Ik rijd er probleemloos in weg. Echt een autootje dat bij me past, vind ik, echt een autootje voor een kleine vrouw die graag keihard over drempels heen dendert en op twee wielen een rotonde neemt. Zo'n autootje dat niet verder rijdt dan naar Hilversum en terug, waar weinig in kan, alleen maar twee niet al te grote kinderen achterin en een startkabel in de achterbak, maar dat zuinig rijdt.

In 1992 kocht ik eenzelfde model, maar dan in het turquoise. Ik was hoogzwanger en was het in de bus staan in de ochtendspits meer dan zat. Mijn kinderen staan alle drie op voor zwangere vrouwen, oude mensen en zij die slecht ter been zijn, maar kennelijk hoort dit niet tot een standaard opvoedprogram. De eerste ochtend dat ik in mijn nieuwe auto wegreed, was ik apetrots. Ik hoorde nu pas echt tot de grotemensenwereld, ik stond in een echte file, zocht in de propvolle stad net als iedereen naar een vrije parkeerplek en zong op vol volume mee met Two Unlimited (no, no, nononono, there's no limit!). De derde dag zat ik na werktijd in een auto die niet wilde starten, ik had de lichten aangelaten. Eerst verzoop ik de motor, toen vloekte en huilde ik wat, en daarna liep ik schommelend terug naar de krant, waar alleen postjongen J nog aan het werk was. Samen met een voorbijganger duwde hij mijn auto de Amersfoortse berg op en van daaruit kregen we 'm aan de praat. Ik durfde de hele weg terug het gas niet meer los te laten, met razende motor en de zenuwen gierend in mijn grotemensenkeel reed ik naar huis.

'Ik neem 'm', roep ik. 

'Je hebt geluk', zegt hij, 'toen je weg was belde er nog iemand, een moeder met een kind.' Ik speel het spel mee. Daarna praten we nog even over vroeger, over mijn vader en zijn Lada, mijn broer die elke dag langs zijn garage loopt, zijn stoere dochter en hoe het toch kan dat je na zoveel jaar huwelijk uit elkaar gaat. Ik lach er nog 4 nieuwe zwarte velgen bij, cadeautje van de zaak, zegt hij. 'Maar dan graag zonder rood streepje', zeg ik, 'ja, die, die zijn mooi.'