Dag 389. Call Tyrone

Ik luister het liefst naar de zender Sublime. Een jazz, soul en funkzender. Weinig kletspraat en fijne muziek, dag en nacht. Er is maar 1 moment waarop ik de volumeknop naar links draai - als in mute - en dat is als ze dat zeiknummer draaien van Erykah Badu, die om te beginnen gewoon Erica Wright heet. Je kunt beter Tyrone bellen, spreektzingt ze. Dat nummer, ja. En daar klaagt ze dan bijna 4 volle minuten over door. Niet jazzy traag, maar stroperig traag, zeurderig traag, met zo'n stem die denkt dat het artistiek is om tegen de toon aan te hangen.

Ik kan ook niet tegen dat gezicht van haar. Ze is mooi, daar gaat het niet om, maar ze kijkt de godganse tijd zo uitdagend arrogant, zo van, waag er eens iets van te vinden, jij witte bitch. En ik vind er wat van. Stiekem. 'Omdat jij nou toevallig al heel vroeg etnische woke shit op je hoofd droeg, lang voor het mainstream werd, wil niet zeggen dat het ook een goed nummer is', vind ik stiekem, alleen ik kijk wel linker uit om dat in haar gezicht te zeggen, stel dat ik ooit in die gelegenheid zou komen. Ik ben natuurlijk gewoon hartstikke bang voor haar. Zoals iedereen. Ze is een soort Sylvana in het kwadraat, maar Sylvana is tenminste nog onze Sylvana. Slimme, lastige, irritante Sylvana, die ons dwarsboomt in onze witte, superieure plannetjes en ons confronteert met een falend heden en verleden. Ook heel mooi, trouwens.

Maar goed, als je je kinderen Seven, Mars en Puma noemt, heb je het bij mij al helemaal verbruid. Het heeft allemaal zo'n hoog aanstelleritisgehalte. Dat ze geen Wright wilde heten, omdat het de naam was die slaveneigenaars aan haar voorouders hadden gegeven, soit, maar dat je dan Badu kiest omdat het Arabisch is (voor manifestatie van waarheid en licht), daar snap ik niets van. Slavernij is van alle tijden, maar nog voordat Europa actief werd in de mensenhandel, hadden de Arabieren er al een aantal intensieve en lucratieve eeuwen opzitten. Want zoals iedereen die leest weet, lagen de Arabieren in ontwikkeling ver op ons voor in die dagen. In kennis, in vaardigheden en in wreedheden. Als ik Erica was geweest (of Cassius of Malcolm), dan had ik gekozen voor een authentieke Bantu naam, Erykah Siko bijvoorbeeld (huilende baby), om maar iets te noemen, en niet voor een Arabische. Bloed kleeft overal, niet alleen op de achterbank.

Dus ja, ik ga het zeggen. Hardop. Als kleine, onbeduidende, niets kunnende blanke madam uit het ingesufde, vergrijsde dorpje L: 'Bel alsjeblieft Tyrone, en zeg dat hij Erykah moet komen halen. Het is tijd.'

PS De woke shit op mijn hoofd is een handdoek: haartjes gewassen.