Dag 401. Wreed

Door allerlei omwegen en ongevallen miste ik vandaag mijn dagelijkse ommetje. Ik had het wel gezien om 5 uur en het kind wilde eten want straks kwam de jongen en dan wilde ze niet zo opgeblazen zijn. Een kilo gebakken aardappelen is dan misschien ook niet zo'n goed idee, maar allez,  ik hou me er buiten. Na het eten bleef ik wat hangen op de bank en zag hoe de zon langzaam zakte. Toen nam ik een besluit. Een klein ommetje dan, al was het maar een kwartier.

Buiten was het stil, de honden uitgelaten, de afwas gedaan en de bewoners voor de buis, zo kende ik mijn dorp niet. De tijd van duisternis brak aan, de zon was verdwenen, een oranje gloed hing boven de voetbalvelden. Af en toe reed er een scooter voorbij, pubers lachten op de veldjes, 'En ik kende die facking tjik helemaal niet, joh', klonk het. Ik twijfelde even of ik het tunneltje zou nemen, maar voor onze roversbende was het nog te vroeg. Op de stoep langs het zwembad zag ik wat liggen. Ik bukte. Het was een kikker. Hij lag gestrekt en was dood. Even dacht ik dat ik een zeldzame zwarte kikker met schubben had ontdekt, toen zag ik dat hij zwartgeblakerd was, de aansteker lag er nog naast. Het was geen goeie dag voor kikkers. Maar de mensheid, zo wreed en zonder gewetensnood, die zou het wel overleven in deze wondermooie wereld.