Dag 404. Een huis met een tuin

Van groot naar fijn, roept de woningstichting ons 60-plussers toe. Met deze ongetwijfeld duur betaalde slogan proberen ze de doorstroming in de sociale woningbouw te stimuleren. Als je na een lang en vruchtbaar leven nog maar met zijn tweeën bent of zelfs in je uppie, dan is het niet gepast om een grote woning bezet houden waar kinderen kunnen opgroeien. Jouw tijd is geweest en je moet twee derde van je spullen naar de kringloop doen en verhuizen naar een nieuwbouwappartementje met 1 slaapkamer en de keuken in je woonkamer. Vindt de woningstichting.

Ik snap het wel. De woningnood is hoog en jonge mensen willen ook wat. Ze willen samenwonen, een gezin stichten. Ze willen laminaat, een hond en een papagaai. Ze willen een tuin voor de barbecue en de hondendrollen. Ze hebben ruimte nodig. Die ruimte is er niet, want Henk en Ingrid houden de boel bezet. In de jongerenflat van mijn zoon wonen mensen die al bijna reïncarneren. Die wonen daar al 40 jaar prima, voor 400 euro kale huur per maand. En dan gaat de huurtoeslag er nog af. Een jongerenwoning heet het. Jon-ge-ren-wo-ning! Rot op, ouwe lul, met je scootmobiel in de hal vol brommers en gestolen fietsen. Dan zou ik als woningstichting zeggen: ben je vijfendertig jaar? Wegwezen. Moeven. Van jong naar fijn.

Maar ik wil niet naar een flatje. Ik wil mijn spullen niet wegdoen. Ik wil mijn boeken bewaren, de foto's van mijn dierbaren uitstallen, mijn verzameling vazen uit de roaring twenties tentoonstellen. Ik wil een woonkamer met een keuken ernaast, eentje die je niet ziet, zodat de vieze borden nog even kunnen blijven staan tot je uitgeborreld bent. Ik wil een slaapkamer, een logeerkamer, een werkkamer en een zolder voor de was, de racebaan en mijn Imelda verzameling aan schoenen. Ik wil een huis met een tuin. 

Nu woon ik niet in een sociale huurwoning en het zal mijn vastgoedmagnaat boeien of ik klein dan wel fijn ben, zolang ik maar betaal, maar als ik met pensioen ben en goedkoper wil of moet gaan wonen, kan ik niet eens naar een normaal huis verkassen. Alles met meer dan 1 slaapkamer, met een trap en met een tuin, mag in het kleingeestige dorpje L alleen worden verhuurd aan een gezin van MINIMAAL 3 personen. Zelfs jonge stelletjes moeten eerst baren voor ze mogen wonen. Ik zal tegen die tijd dus een gezin bij elkaar moeten verzinnen (want baren lukt niet meer), of, in het uiterste geval, mijn kinderen met aanhang, katten, Agapornissen en BBQ's weer in huis moeten halen.

Net als vroeger.
Eigenlijk best gezellig.