Dag 429. Student af

Ik sta net op het punt om naar het paard te gaan, als er een dikke envelop op de deurmat ploft. Het is mijn eindbeoordeling. De nieuwsgierigheid wint het van mijn haast en ik ruk 'm open. Razendsnel vliegen mijn ogen over de samenvatting. Met glans geslaagd, behalve voor het onderdeel organisatie, dat was niet aantoonbaar. Dat klopt. Ik ben geen organisator, ik ben een volger. Ik vind alles al gauw best. Werkgroepje Intrinsieke motivatie, prima. Workshop Borgen van het netwerk, ook goed. Ik heb daar razendknappe en proactieve collega's voor, met allerlei prachtige ideeën, ik hobbel er wel achteraan. Ik ben geen kartrekker, ik zit erin en laat me rijden. Niet erg, vind ik, het is niet mijn sterkste kant, er zijn altijd anderen die dit leuk vinden en ik heb weer andere kwaliteiten. Laat mij maar in de zijlijn werken. De rest van het rapport laat zoveel prachtigs zien, dat ik halverwege op de envelop kijk om te zien of de naam wel klopt.

Ik haal S op bij de jongen.
'Wat kijk jij raar', zegt ze, als ze instapt.
'Ik ben trots.'
'Op wie?'
'Op mezelf.'
'Dat werd hoog tijd.'
Ik kijk opzij, maar ze lacht niet, ze is bloedserieus.