Dag 431. Dikke tieten

In de Verenigde Staten van A is het vinden van een geschikte partner nog veel moeilijker dan hier. En met geschikt bedoel ik dan iemand die een beetje op jouw golflengte zit, zelfde achtergrond, zelfde opleidingsniveau, zelfde inkomen en zelfde level of looks (lol). Want dat vinden Amerikanen veel belangrijker dan Nederlanders. Er is voor het hogere segment een hele industrie omheen gebouwd, dat las ik al in de boeken van Lori Gottlieb, een psychotherapeut c.q. schrijver in Los Angeles. Lori is slim, hoog opgeleid, slank en mooi, maar heeft geen man. Die wil ze wel en ze wil ook een kind en daarom schakelt ze matchmakers in die haar voor heel veel geld proberen te koppelen aan iemand van haar niveau: rijk, knap, succesvol en liefst ook nog Joods. Een aardige, maar een beetje kale en weinig succesvolle man met wie ze het een tijdje heel leuk heeft, wimpelt ze af. Geen huwelijksmateriaal voor een succesvol therapeute met een jaarsalaris van zeker 5 nullen. De man huwt uiteindelijk haar vriendin en als ze naar hun gelukkige gezin kijkt, heeft ze spijt. Het boek dat ze over haar ervaringen publiceert is uit 2010 en Wikipedia vertelt me dat ze nog steeds single is. Een kind krijgt ze wel, alleen, want dat is het leuke van vrouw zijn, dat kan.

Ik blijf Amerikanen altijd een beetje raar vinden, al doen we hier ons uiterste best om op ze te lijken. Ik binge momenteel de serie Brothers & Sisters van ABC. De serie liep van 2006 tot 2011 en gaat over een groot, rijk, knap, joods/christelijk gezin. Het zit vol monsterlijk Amerikaans sentiment, family values, je land dienen in Afghanistan en Irak, bla bla, en lelijke mensen zijn absoluut verboden, dus het is een heerlijke zondagavondserie. Als de moeder (de immer huilerige Sally Field, ben ik nou echt de enige die haar niet trekt?) en de dochter (pruillip Ally McBeal, al jaren blij getrouwd met Han Solo) beiden op date gaan, wordt er een dating service ingeschakeld. Niets wordt aan het toeval overgelaten en zowel de broek als de BH van de dames wordt opgevuld met zogenaamde kipfilets, vulsels van siliconen. De markt is krap en je moet alle tips en tricks in de strijd gooien om een man te strikken. Nu ben ik zelf een vrouw en ik voel me al een oplichter als ik tijdens een date een te slankmakende blouse aan heb. Ooit moeten die kleren uit, toch? Hoe gaat dat dan met die vulsels als er zich dezelfde avond onverhoopt een happy end aandient? Of ligt dat niet in de lijn van family values - of the Rules, dat was ook een tijdje trending -, mag dat pas na 2, 3 dates, zelfs al ben je 40 en bepaald geen maagd meer?

Ik kijk naar mijn plafond, daar hangen nog de kleurige ballonnen van S' teaparty van afgelopen donderdag. Net tieten, denk ik, dikke tieten. Hoe handig zou het zijn als je behalve borsten, billen en lippen, ook een heel klein beetje brein, zoals bij Winnie the Pooh, kon toevoegen?
Enfin, misschien over een jaartje of wat, als ik de verschillende verhalen op internet lees, heb ik goede hoop.